Een sprankje hoop

James Bond Will Return. Da’s een prettige belofte. Maar geen belofte waar we zonder enig toekomstperspectief lang op kunnen teren. Een kleine stip op de horizon zou wel prettig zijn. Met een James Bond-tv-show in het vooruitzicht redden we het niet.

James Bond keert terug. Al zestig jaar. Wie mij ook vraagt of No Time to Die de laatste Bond-film is, wimpel ik simpel af met de laatste regel op de aftiteling. Het duurde deze keer inderdaad een eeuwigheid, maar dan toch de verlossende woorden. Een mager applausje uit de bioscoopzaal. Enkel de die hards waren tot de laatste kruimel blijven zitten.

Natuurlijk komt James Bond terug. Al was het maar voor de centjes. Eon Productions neemt de tijd om een weloverwogen afweging te maken — welke kant gaan we op? Moet Bond opnieuw herboren worden? Zijn strepen als 007 verdienen of is hij een ervaren spion? Gaan we verder met de tijdlijn die twintig jaar geleden met Die Another Day werd beëindigd of met een nieuwe? Gaan we helemaal terug naar de jaren 60? Of zelfs naar de jaren 50 waarin de boeken zijn geschreven? Wordt het niet eens tijd voor Young Bond? Of juist een ouwe? Pierce Brosnan als Sir James: count me in!

Pierce Brosnan in Gentlemen’s Journal, 2021

Een nieuwe weg inslaan blijft altijd een gok. George Lazenby was een gok, Daniel Craig was een gok. De ene gok is de andere niet. Dus waarom geen knoop doorhakken? We zien wel waar het schip strandt. We hebben hier te maken met Bond. James Bond. Zoveel kan er niet misgaan. En gaat het wel mis, dan nog deed Die Another Day de kassa’s flink rinkelen.

Voorlopig is het stil en blijft het stil tot het Barbara Broccoli en Michael G. Wilson een keer uitkomt. En dat is niet wat wij verdienen. Twee jaar lang was het No Time to Die voor en No Time to Die na. Wij deelden mee in de vreugde van het succes dat de film na anderhalf jaar uitstel alsnog heeft gekregen. Ja we zijn blij voor jullie. We zijn blij voor ons. We gaan nog wel een keer drie uur in het donker zitten. Gewoon, omdat het kan. Om te laten zien dat jullie werk ertoe doet. Omdat we van jullie houden!

En nu de buit binnen is en de schuldeisers afgelost, begint het te tochten. Een gure wind, een koude kermis. Maar hé ho ouwe zeurpiet, de oude Bond-films verschijnen weer in de bioscoop. Speciaal voor jou! Hartstikke leuk, maar alleen in Engeland. Eh, een 007 Store overladen met Bond-prullaria van het allerbeste soort! Da’s nu juist het probleem, heb je die dubbele nullen gezien? En dit keer staan ze heel slim áchter de 7.

De jubeltocht van Daniel Craigs eindzege als James Bond is inmiddels uitgedoofd. Het nieuwe paradepaardje is het zestigjarig jubileum. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een liefhebber van het vieren van oude successen. Ere wie ere toekomt. Maar we vieren dit jaar dat de eerste James Bond-film zestig jaar geleden uitkwam en niet zestig jaar James Bond, want als we geen teken van nieuw leven krijgen, heeft Bond de zestig niet eens gehaald.

Dat laatste is geen wereldramp, want kijk eens wat die zes decennia hebben opgeleverd, maar laten we daar dan ook gewoon eerlijk over zijn. Is het klaar, dan is het klaar, moge hij ruste in vrede.

Zakelijk gezien kan dat natuurlijk niet door de beugel. Bond was dé grote wortel bij de verkoop van MGM aan Amazon. Een belangrijker verzekering daarbij is dat Bond een cinema-experience blijft. Dat hebben Barbara Broccoli en Michael G. Wilson vorig jaar rond deze tijd zelf verkondigd. Grote steun daarin vonden de Bond-baasjes bij de baasjes van MGM, Michael De Luca en Pam Abdy. De vier konden het opvallend goed vinden met elkaar. Weekendjes weg naar Center Parcs op kosten van de zaak. Kirrend op de gezinswip, aan elke kant een Michael voor de balans. Terwijl de jongens bij het naar buitengaan na het all you can eat-arrangement stilhouden bij een nagelnieuwe SUV uit de BMW 1-serie, haken de meiden met een lichte spot de armen in elkaar. Laat de boys lekker kwijlen op dat strakke bakkie, wij gaan met een dekentje op de bank en een goed glas het laatste seizoen van Killing Eve bingen. Moet je die velgen zien, wijst de ene Michael de andere aan.

Die nauwe vriendschap spat nu plots ineen nadat Michael en Pam tijdens CinemaCon kenbaar maakten deze zomer geen snoepreisjes meer te zullen maken. Hun werk zit erop na de deal met Amazon. Barbara en Michael blijven beduusd achter met vouchers voor Avifauna.

The Batman (2022

In dezelfde week kondigde Matt Reeves een tweede The Batman-film aan en keerde Michael Keaton na dertig jaar terug als vleermuisman in de trailer van The Flash. Het enige wat Barbara Broccoli had hoeven doen, is een filmpje in elkaar knutselen met een 007-logo dat opdoemt uit de mist en een willekeurige datum uit de hoge hoed toveren. Ik noem maar iets: 2024. Dondert niet of het later een dode mus blijkt, da’s altijd nog beter dan geen mus. Lekker heroïsch muziekje eronder en de toon is gegarandeerd gezet. Bond will be back en de hele wereld mag het weten. Móet het weten.

Hoe totaal anders was dat bij de oudere Bond-films, waar in de eindtitels de volgende film al werd aangekondigd: James Bond will return in the next Ian Fleming thriller “Goldfinger”, aldus From Russia with Love. De makers waren trots om hun volgende project aan te kondigen. De eerste zitplaatsen waren daarmee verkocht. Das war einmal en het is onrealistisch om dat terug te verwachten, alleen is tegenwoordig het tegenovergestelde aan de hand: we worden genegeerd.

Een sprankje hoop. Dat is alles waar de Bond-liefhebber vandaag de dag naar verlangt.

Wie mij ook vraagt of No Time to Die de laatste Bond-film is, wimpel ik simpel af met de laatste regel op de aftiteling. In die zin blijf ik een rasoptimist.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.