'Bond-fantasie ingehaald door werkelijkheid'

Het volgende James Bond-filmverhaal, waarvan voor zover bekend nog geen letter op papier staat, gaat een bijzonder moeilijke klus worden, vermoedt schrijversduo Neal Purvis en Robert Wade; de werkelijkheid heeft de fantasie van de Bond-films ingehaald.

Neal Purvis (links) en Robert Wade

In een interview met The Telegraph geven Purvis en Wade, die sinds The World Is Not Enough uit 1999 bij elke opvolgende Bond-film betrokken zijn geweest, aan dat Spectre (2015) waarschijnlijk hun afscheid van 007 is geweest. Never say never natuurlijk, want aanvankelijk zou voorganger Skyfall (2012) hun laatste medewerking betekenen (en daarvoor Quantum of Solace). Uiteindelijk werden zij er bij Spectre op het laatste moment toch nog bijgehaald om het scenario van John Logan te herschrijven.

Dat was toen. Hun eerste wapenfeit na de laatste Bond-film is een ander spionnenverhaal, SS-GB naar een verhaal van Len Deighton. Een vijfdelige BBC-serie die volgende maand zijn première beleeft, over de vraag 'wat als de Britten de Slag om Engeland in 1940 hadden verloren?'.

Kate Bosworth and Sam Riley in SS-GB

Momenteel is het schrijversduo werkzaam voor de Deense regisseur Nicolas Winding Refn voor de film The Avenging Silence. Eén van de inspiratiebronnen hiervoor is Flemings zesde James Bond-boek Dr. No.

De twee recente schrijfprojecten, waarvoor beduidend minder budget beschikbaar is als voor James Bond, vergt een andere werkwijze. Ineens is niet alles wat Purvis en Wade verzinnen te verwezenlijken, en ergens geeft juist die restrictie een bevrijdend gevoel. Daarbij is er ook geen budget beschikbaar om op het laatste moment het complete scenario nog om te gooien, wat bij Spectre wel het geval was, waardoor het schrijfproces een race tegen de klok werd.

Het duo werd bij de laatste Bond-film verzocht om diverse pagina's van met name de derde akte drastisch te herschrijven. Uiteindelijk heeft regisseur Sam Mendes (althans, Purvis en Wade denken dat hij het was) uit een enorme berg extra geschreven materiaal een definitieve versie gedestilleerd.

Het grote probleem met Spectre was dat decorbouwers inmiddels al bezig waren met een replica van de Westminster Bridge waar een helikoptercrash heeft plaatsgevonden. Met andere woorden: de schrijvers mochten van alles bedenken om het laatste deel van het verhaal zo spannend mogelijk te maken, als het maar zou culmineren in die crash.

De crash op Westminster Bridge

Uiteindelijk hebben ze er voor gekozen om de scène op de brug te laten eindigen met de keuze van 007: wordt het de missie of het meisje? Het schrijversduo opteerde voor de eerste, het werd uiteindelijk de tweede.

De missie of het meisje?

Met Rusland dat onrust zaait in het Westen, de recentelijke Brexit en Trump als ultieme Bond-boef, zijn we werkelijk in een fantasieverhaal beland. Wat zou de rol van James Bond hierin kunnen zijn? Hoe het ook zij, een volgende Bond-avontuur zal een totaal andere weg in moeten slaan om te kunnen overleven, besluiten Neal Purvis en Robert Wade. Maar daar hebben zij niets meer mee te maken...

Smoking Bond

Waarom ook James Bond zijn 'licence to smoke' intrekt

Na eerdere statistieken over zijn drinkgedrag en gewelddadigheid hebben onderzoekers nu ook het rookgedrag in de populaire films van de bekendste spion op aarde onder de loep genomen. Ze vinden het verontrustend dat er in bijna elke James Bond-film gerookt wordt. Is die zorg terecht?

Door gastauteur Laurens Gaukema

Toen Sean Connery voor het eerst de legendarische woorden '(My name is) Bond. James Bond' begin jaren 60 uitsprak, zat er duidelijk nog een sigaret in zijn mond. En nog voor het personage op het grote scherm getoverd werd beschreef zijn bedenker Ian Fleming hem (naar eigen voorbeeld) als een verstokt kettingroker in de boeken. Gelukkig is er in meer dan vijftig jaar heel wat gebeurd in de wereld, zo ook in het rookgedrag van 007.

Twee onderzoekers publieke gezondheidszorg uit Wellington (Nieuw-Zeeland) hebben de moeite genomen om het rookgedrag in al de gemaakte Bond-films grondig te screenen. En de grafiek die daaruit voortvloeide spreekt boekdelen. Mister Bond is steeds minder gaan roken.

Het rookgedrag van James Bond door de jaren heen

Het verschil is treffend. Waar Bond in de jaren zestig nog in vijf van de zes gemaakte films minstens een keer een sigaret opstak, kunnen we hem sinds de jaren negentig, uitgezonderd een clichématige sigaar op Cuba (Die Another Day, 2002), niet meer op roken betrappen.

Bonds laatste rokertje in Die Another Day, Pierce Brosnan met Halle Berry

Bond-kenner Jasper Hartog is hierdoor niet verrast: ‘Een James Bond-film is altijd een product van zijn tijd. Waar bijvoorbeeld Bond-girls in het begin vaak onrespectvol behandeld werden, zijn ze nu vaak de gelijke van Bond. En ten tijde van de Koude Oorlog kon je heel goed zien hoe de relaties tussen het Westen en Rusland waren. In de jaren 60 en 80 liepen de spanning hoog op, in de jaren 70 was er een zogenaamde detente. Dat merk je in de films terug. Als James Bond in You Only Live Twice bijna in een raket stapte, was dat omdat de race naar de maan tussen de Amerikanen en de Russen een groot ding was.’

James Bond bijna de ruimte in in You Only Live Twice (1967)

Met andere woorden: aan James Bond kun je goed zien dat roken doorheen de jaren steeds minder maatschappelijk aanvaard wordt. ‘Daniel Craig toont nu ook perfect aan dat je ook James Bond kunt spelen zonder een sigaret op te steken,’ zegt Hartog.

Sigaretten als gadgets

Toch vinden de onderzoekers het zorgwekkend dat ook in de meer recente James Bond-films nog gerookt wordt. Niet door Bond zelf, maar door zijn omgeving. Op de grafiek zien we sinds 2010 zelfs een stijging in het rookgedrag van zijn ‘seksuele partners’ tot aan twintig procent.

Passief roken is uiteraard schadelijk, maar wat betreft Bond zijn veroveringen is er ook weer de kanttekening dat die stijging slechts aan één persoon te danken is: Sévérine uit Skyfall. Een ogenschijnlijk gracieuze femme fatale die ondanks de helft van haar schminkdoos niet haar verleden van kinderprostituee voor Bond kan verbergen en, ondanks haar doodsangst, niet uit de klauwen van haar meester durft te ontsnappen. Kortom, in feite kun je haar eerder als een tragisch figuur dan een rolmodel beschouwen.

Bérénice Marlohe als Sévérine in Skyfall (2012)

Desondanks valt het moeilijk te ontkennen dat de relatie tussen Bond en roken in het verleden vrij dubbelzinnig was. Tot 1995 werden waarschuwingen voor het gevaar van roken afgewisseld met gadgets in de vorm van sigaretten en product placement voor bekende sigarettenmerken. Gelukkig is er bij al deze verwarring altijd een grote zekerheid: de gentleman spy zal altijd proberen om op zoveel mogelijk handen gedragen te worden. Dat de meest recente Bond-film (Spectre) voor het eerst helemaal rookvrij werd gemaakt is dus niet verrassend.

Bron: De Kennis van Nu

Roger Moore pleit voor verbod circusdieren

Roger Moore wil een verbod op dierenacts in circussen in Groot-Brittannië en Ierland. Dat schrijft de zevenvoudig 007 in een open brief aan de Engelse premier Theresa May, aldus de Daily Mirror.

Moore vermomd als circusartiest in Octopussy (1983)

In zijn brief geeft de 89-jarige acteur aan dat het hoog tijd wordt dat een geciviliseerd land als Engeland zich schaart achter onder meer Oostenrijk, België, Mexico en Nederland, waar al jaren een verbod op acts met wilde dieren geldt. Moore verwijt Downing Street laksheid in dezen. Het is aan de premier om een einde te maken aan deze wreedheden.

De wilde dieren moeten zich volgens Sir Roger voelen alsof ze gevangen zijn door Dr. No. Als ze geen ingewikkelde trucjes hoeven uit te voeren onder de slagen van een zweep, zitten ze in hun kooi, waar ze lopen te ijsberen, uit frustratie in tralies bijten of zichzelf verwonden. Wanneer de wilde beesten ziek worden of gewond raken tijdens de tour, kan het uren of zelfs dagen duren voordat er een gespecialiseerde dierenarts ter plaatse is. Als iemand überhaupt de moeite neemt om te bellen.

Een petitie van dierenwelzijnsorganisatie PETA tegen het gebruik van wilde circusdieren is hier te tekenen.

Happy Anniversary 007!

Hopelijk (hopelijk), het kan bijna niet anders, dit jaar eindelijk nieuws over Bond 25. Wat dat zal zijn (zal Daniel Craig een vijfde Bond gaan maken?), wanneer dat zal zijn, dat is vooralsnog allemaal giswerk.

Waar we in ieder geval zeker van zijn dit jaar, is een viertal grote filmjubilea: van een uitgeholde vulkaan tot een onderzeeër etende supertanker en van een sleerit op een cellokoffer tot een op afstand bestuurbare BMW. Happy Anniversary 007!

Groter dan dit was Bond nooit geweest. Groter dan dit zou ook zeer onverstandig zijn. Wat betreft grootheidswaanzin had Bond hiermee zijn hoogtepunt wel bereikt; You Only Live Twice (1967) laat niets te wensen over. Een overdonderend spektakelstuk met een veelvoud aan iconische scènes. Voor Sean Connery was het allemaal teveel van het goede, die had duidelijk geen zin meer. Voor de kijker is het een lust voor het oog en het oor: Freddie Young, Ken Adam, John Barry, Nancy Sinatra... Verstand op nul, gewoon genieten.

• Première: 12 juni 1967 (Londen)
• Nederland: 14 september 1967
• België: 27 oktober 1967

Tot we tien jaar verder zijn en Bond het tot die tijd wat kalmpjes aan had gedaan. Het mocht weer. Nee, het móest weer! Cubby Broccoli stond er voor de eerste keer alleen voor. Het werd alles of niets, een sprong in het diepe. Lewis Gilbert (van You Only Live Twice) werd opnieuw aangetrokken om de regie te doen en een film te maken als ware het The Best of James Bond. The Spy Who Loved Me (1977), de derde met Roger Moore, is een schot in de roos. De film is leuk, snel en spannend. Met een schurk als Jaws kan dat ook niet anders...

• Première: 7 juli 1977 (Londen)
• Nederland: 15 december 1977
• België: 27 oktober 1977

Tijd voor wat anders. Weg met de lichtvoetigheid, er is werk aan de winkel. Timothy Dalton doet zijn intrede als nieuwe 007 en wat een performance! Dit is de Bond zoals Fleming hem voor ogen had. Menselijk, getormenteerd. Een killer tegen wil en dank. Dalton is ijzersterk in The Living Daylights (1987) en ook Jeroen Krabbé mag er zijn in zijn rol als slijmerige overloper. De laatste Bond met muziek van John Barry en een topsong van a-ha.

• Première: 29 juni 1987
• Nederland: 9 juli 1987
• België: 1 oktober 1987

Pierce Brosnan had in zijn vorige bewezen dé Bond van de jaren negentig te zijn. De filmserie zat weer op de rit en dendert lekker voort met het meest actuele thema ooit in een Bond-film: de macht van de media. Tomorrow Never Dies (1997) blinkt uit in spitsvondige dialogen: 'With all due respect M, sometimes I don't think you have the balls for this job.' 'Perhaps, but the advantage is, I don't have to think with them all the time...'

• Première: 9 december 1997 (Londen)
• Nederland: 18 december 1997
• België: 14(?) december 1997