Christoph Waltz niet in Bond 25

Kan de nieuwe Bond-film zonder Blofeld?

Hij heeft het al eerder gezegd, en hij zegt het nogmaals: „Ik ga niet zeggen dat ik in de volgende [Bond-film] zit — ik zit niet in de volgende...” Aldus de tweevoudig Oscar-winnaar vandaag in een prettig interview in The Times.

Aanleiding voor het gesprek is de nieuwste film waarin hij wél te zien is, Downsizing. Een film waarvoor Waltz in de zomer tijdens het Filmfestival in Venetië groot applaus kreeg. De film draaide daarna op een groot aantal internationale filmfestivals en wordt sinds december langzaam wereldwijd uitgerold. Vanaf volgende week draait de film in Nederland.

Zijn rol in Spectre (2015) blijft onderwerp van gesprek. De vraag of hij terug zal keren in Bond 25 blijft immers gerechtvaardigd. Zonder al te veel kritiek te willen leveren op het eindresultaat: „Ik ben gewoon niet heel erg tevreden. Ik had graag de krans gekregen om de kreuken eruit te strijken.”

Of Waltz zichzelf uit ontevredenheid niet bij de cast van Bond 25 wenst, dat hij nog niet is gevraagd of dat hem is verteld dat er voor Blofeld geen rol is in de nieuwe film, blijft onduidelijk. Dat laatste is natuurlijk ook altijd een optie.

Want kan Bond 25 zonder Blofeld? Kunnen de filmmakers dat maken?

Verhaaltechnisch zonder meer. Aan het eind van Spectre slaat MI6 hem in de boeien. Als we het hele rechtbankproces achterwege laten (hoewel dat best een interessant gegeven kan opleveren: Blofeld in de beklaagdenbank met een vurige achterbakse advocaat aan zijn zijde), zit hij nu stilletjes te brommen in de meest zwaarbewaakte penitentiaire inrichting denkbaar. De wetenschap dat hij mogelijk terug kán keren, is al bedreigend genoeg. En wie weet houdt hij achter de tralies de touwtjes strak in handen, als een volleerd poppenspeler.

Een belichaming van het kwaad is daarmee noodzakelijkerwijs niet nodig voor Bond 25.

Maar nu de historische waarde van Blofeld. Er is een reden dat Bond hem aan het eind van Spectre niet in koelen bloede neerknalt. Een schurk van zijn kaliber, die na een afwezigheid van meer dan veertig jaar (of meer dan dertig zo je wilt) eindelijk terugkeert, zet je niet bij het grofvuil. En dat is gelijk de reden waarom we in Bond 25 misschien nog wel om Blofeld (en dus Waltz) heen kunnen, maar niet voor altijd.

You Only Live Twice (1967)

Blofeld recasten in Bond 25? Nee, dat valt geheel buiten de lijn van de Daniel Craig-films: continuïteit als nieuwe traditie. Blofeld grotendeels negeren en hem op de achtergrond als ultieme dreiging laten opereren? Begin jaren 60 deed hij niet anders. Dr. No, Rosa Klebb, Red Grant, Emilio Largo: zij gingen fysiek de strijd aan met 007, Blofeld wist zich tot het laatste halfuur van You Only Live Twice (1967) voor Bond (en ons) verborgen te houden. Blofeld in Bond 25 compleet negeren? Ook dat zou een beetje raar zijn aangezien in de vorige film alle voorgaande drie delen aan elkaar zijn geregen. Craigs vijfde en (laatste) Bond-film zou daarmee een buitenbeentje worden. Zo hangt de vlag er momenteel gewoon niet bij.

Voor de laatste twee opties hoeft Waltz overigens niet worden ingehuurd en klopt de kop van dit artikel.

Blijft er nog één mogelijkheid over: dat Christoph Waltz opnieuw gaat voor het applaus en we hem, zonder credit, toch terugzien in Bond 25. Het verrassingseffect. Al is het om die laatste kreuken recht te strijken.