No good about goodbye

Als we ervan uitgaan dat Bond 25 inderdaad Daniel Craigs laatste Bond-film wordt, zal hij de eerste 007 zijn die een écht afscheid krijgt. Bij al zijn vijf voorgangers zag hun laatste optreden er toch wat terloops uit.

Diamonds Are Forever (1971)

Hoewel algemeen wordt aangenomen dat Craig met de komende Bond-film zijn afscheidsfeestje gaat vieren, bestaat er altijd de mogelijkheid dat hij zijn licence to kill nog eenmalig verlengt.

Daniel Craig is exact 51 jaar en twee dagen als de opnamen van Bond 25 op 4 maart gaan beginnen, bijna 52 als de film in februari volgend jaar in première gaat. Dan ligt 2022 op de loer als mogelijke datum voor Bond 26, want dan is het in oktober van dat jaar immers 60 jaar geleden dat de allereerste Bond, Dr. No, verscheen.

Dat lijkt in this ever changin' world in which we live in een onmogelijke opgave, maar tweeënhalf jaar tussen twee films is te doen. Viert Daniel Craig dus zijn 54e verjaardag ten tijde van Bond 26 — Roger Moore was 57 toen hij zijn laatste Bond-film maakte. Als de snelle omschakelaar Cary Fukunaga zodanig in de smaak valt dat hij gelijk zijn volgende Bond-klusje krijgt aangereikt, dan is 2022 zonder meer haalbaar. Onthoud dat tussen Casino Royale (2006) en Quantum of Solace (2008) ook maar twee jaar zat. Tussen de première van From Russia with Love (1963) en Goldfinger (1964) zat overigens maar elf maanden...

Zover is het hoe dan ook nog lang niet. En er valt net zoveel te zeggen over een verse Bond-acteur voor het diamanten jubileum. Dat zou dus betekenen dat Daniel Craig na vijf Bond-films tussen 2006 en 2020 na veertien jaar met pensioen mag.

Als hij dat besluit nu al heeft genomen, in goed overleg met zijn werkgevers Broccoli en Wilson, dan staat er voor Craig, en voor ons, een explosief einde te wachten. Kan niet anders.

Na Spectre (2015) was menigeen al van mening dat Craigs laatste optreden als 007 een feit was. Een reële kans, zeker gezien het eind wanneer Bond zijn oude Aston Martin op komt halen en Q hem aangeeft in de veronderstelling te verkeren dat de geheim agent 'weg' was. Bond beaamt dit, om na een klein verzoek vervolgens met Madeleine de Londense Whitehall in te rijden.

Spectre (2015)

Hoe ver het tweetal komt, zien we niet; het shot eindigt na iets meer dan 10 seconden. Dus het zou zomaar kunnen dat hij Madeleine bij Westminster Station heeft afgezet om direct door te rijden naar MI6 om zijn volgende opdracht in ontvangst te nemen.

Tot zover Spectre en tot zover de negenjarige Bond-carrière van Daniel Craig. Als dat zo geweest was, had Craig een prima einde gekregen. Weinig melodramatisch, maar we zouden tegen elkaar zeggen: 'zie je wel'.

'Zie je wel', zeiden we in de zomer van 2017, 'zie je wel dat hij terugkomt'. Dat het nog tweeënhalf jaar zou duren, en Bond 25 een zomer daarna korte tijd zonder regisseur kwam te zitten, kon niemand op dat moment bevroeden. En doet ook helemaal niet ter zake voor dit verhaal.

Craig heeft met kerst zijn laatste Guinness gedronken en eet inmiddels alleen nog maar wortels, zodat hij er straks met een strak lijf uit kan 'on a high note', zijn einde als 007 tegemoet.

You Only Live Twice (1967)

Toen Sean Connery er in 1967 met zijn vijfde Bond-film You Only Live Twice echt geen zin meer in had, eindige zijn 'laatste' film als 007 net zoals de meeste van zijn voorgaande: dobberend op het water met in zijn armen zijn laatste verovering. Eind goed al goed, op naar een volgend avontuur. Daar zat verder geen enkel andere betekenis achter. En oké, Connery had ook na voorganger Thunderball (1965) al publiekelijk aangegeven dat hij er wel klaar mee was, om vervolgens toch gewoon terug te keren. Daar zou hij nog jarenlang mee door kunnen gaan.

Het einde van Tracy Bond in On Her Majesty's Secret Service (1969) betekende ook gelijk het einde van George Lazenby in de hoofdrol. Lazenby had makkelijk terug kunnen komen in een vervolg, om wraak te nemen, en dat was ook eigenlijk de bedoeling. Maar de jonge branieschopper maakte eigenhandig een einde aan zijn nieuwe carrière: James Bond kon de pot op. Een beslissing waar Lazenby tot vandaag de dag spijt van heeft.

On Her Majesty's Secret Service (1969)

Connery keerde dankzij een ingenieuze deal met United Artists terug voor zijn tweede afscheid, en dit keer is zijn definitieve uitzwaaimoment misschien iets duidelijker als hij lachend met Tiffany, wederom op het water, richting de diamanten glimlacht. Diamonds Are Forever (1971) was van begin af aan een eenmalig project, al is het einde net zo zoetsappig als alle voorgaande Connery-Bonds. Alleen in zijn écht laatste optreden, in de niet-echte Bond-film Never Say Never Again (1983), knipoogt Connery's 007 naar de toeschouwer als blijk van 'dit was écht de laatste'.

Never Say Never Again (1983)

Roger Moore zou al jaren eerder gestopt zijn als er een betere opvolger voorhanden was geweest. Uiteindelijk is het de oelala met Stacey onder de douche in A View to a Kill (1985) waarmee hij zijn zwanenzang als James Bond na twaalf jaar uitluidt. Een verder nietszeggend einde, terwijl het er destijds alle schijn naar had dat Moore niet meer terug zou komen. Timothy Dalton verkeerde in een ongelijke strijd, omdat hij na Licence to Kill (1989) nog een derde film zou maken, maar 'Bond 17' kwam begin jaren 90 niet van de grond. En Pierce Brosnan had na zijn vierde film Die Another Day (2002) toch wel recht op een beter afscheid dan diamanten pulkend uit de navel van Halle Berry, hoewel een fraai exemplaar.

A View to a Kill (1985)

Licence to Kill (1989)

Die Another Day (2002)

Krijgt Daniel Craig dan als enige hoofdrolspeler een écht afscheid als 007?

Het is een riskante operatie een populaire James Bond spreekwoordelijk te elimineren. De oplossing die bij Spectre is toegepast, is een slimme keuze, maar niet houdbaar voor herhaling. Er zijn tal van einden te bedenken die zodanig geïnterpreteerd kunnen worden als nieuw begin. Toch zou het voor de kracht van de serie eens goed zijn om een 007 netjes uitgeleide te doen. Bovendien hebben we het hier over de James Bond met de langste adem. Niet met de meeste films, maar wel met de langste staat van dienst.

Dan bestaat er maar één oplossing: laten we het voor deze ene keer op mijn manier doen...