A Spectre of Sounds

A Spectre of Sounds: James Bond-muziek zoals je nooit eerder hebt gehoord. Door de Noor Arild Brøter. Met persoonlijke favorieten als Journey to Blofeld’s Hideaway, Mr Wint and Mr Kidd, Space Laser Battle, Mujahadin and Opium. Een perfecte blend van Snow Job met Flight Into Space, twee On Her Majesty’s Secret Service suites om van te watertanden, de opbouw naar het thema van Where Has Every Body Gone. Dit album benadrukt de thematische grootsheid van John Barry nog maar eens. Ook met thema’s van Monty Norman, George Martin, Éric Serra, David Arnold, Thomas Newman en Hans Zimmer.

Onder meer te beluisteren via Spotify, download en op cd en vinyl.

Dave Bautista valt 34 kilo af

Voor de opnamen van Knock at the Cabin woog hij nog 142 kilo, maar inmiddels heeft Dave Bautista dat teruggebracht naar 108 kilo. In een video-interview vertelt de acteur dat een groot postuur ook nadelen heeft.

Bautista is bekend als gespierde reus in films als Spectre en Guardians of the Galaxy. Voor de thriller Knock at the Cabin deed hij daar in 2023 nog een schepje bovenop.

„Ik moest in korte tijd groter worden”, vertelt de 55-jarige acteur. „Dus dat deed ik met frietjes en pannenkoeken. Nu ik daarop terugkijk, besef ik wel dat ik te ver ben gegaan. Ik werd een beetje te groot.”

Bautista kwam heel makkelijk aan, maar had een stuk meer moeite om af te vallen. „Maar het viel me op dat ik me steeds beter ging voelen. En dat ik er op beeld ook beter uitzag, naast andere acteurs.”

„Mensen vinden nu dat ik er mager uit zie”, vervolgt de acteur. „Sommigen maken zich er zelfs druk over. Maar ik ben 1 meter 93 en weeg 108 kilo. Ik ben groot. Heel veel mensen hebben me groter gezien door de jaren heen, dus denken ze nu misschien dat ik een eetstoornis heb.”

Bautista vindt dat zijn postuur in de weg kan staan van een overtuigende filmrol. „Naast een doorsnee acteur zie ik er nog steeds uit als een gorilla. Dat leidt af. Ik denk dat ik nu nog een paar kilo wil kwijtraken. Maar dat is wel de grens. Ik train echt hard en eet ongeveer 2.500 kilocalorieën per dag. Voor mij is dat heel weinig.”

De acteur doet aan intermittent fasting. Dat betekent dat je een deel van de dag niets eet. „Ik eet pas ’s middags en stop ook vier uur voordat ik ga slapen”, vertelt Bautista. „Dus dat is best een korte periode.”

 

Bron: NU.nl

Edward Berger ontkracht geruchten regie Bond 26

De Duits-Zwitsers-Oostenrijkse regisseur Edward Berger ontkracht de geruchten dat hij in de race is voor Bond 26. Dat zegt hij in Deadline, waar hij interview geeft naar aanleiding van zijn nieuwe speelfilm Conclave. In het artikel laat Berger zich wel ontlokken dat hij Barbara Broccoli ‘een geweldige producent’ vindt.

Edward Berger

Geruchten over namen van mogelijke regisseurs voor een Bond-film doen altijd de ronde (net als namen van mogelijke James Bonds). Dat Berger tot deze geruchtenlijst behoort, mag, gezien zijn plotselinge rijzende sterrenstatus sinds zijn internationale doorbraak Im Westen nicht Neues (2022), geen verrassing heten.

Over Barbara Broccoli meldt Berger in Deadline verder: „Ze zal op het juiste moment weten wat ze moet doen. Het gaat om haar familie-erfenis. Het is haar taak om die te beschermen. En welke keuze ze ook gaat maken, het zal de juiste zijn.”

Het lijkt hiermee dat Berger een regelrechte sollicitatie de wereld instuurt.

Of Berger en Broccoli elkaar ooit hebben gesproken; die kans is aannemelijk. Of dat inderdaad over de volgende James Bond-film ging? Wie zal het zeggen. Dat een regisseur en een producent samen een kop koffie drinken, is geen unicum. Buiten James Bond heeft Barbara Broccoli ook andere projectjes lopen waarvoor zij met regisseurs in gesprek moet.

Wat Bond 26 betreft: de eerste stap naar die film zal het inhuren van een regisseur zijn. Met hem (of haar) zal de bal gaan rollen. Er moet samen aan een verhaal worden gewerkt én er zal gezamenlijk een nieuwe hoofdrolspeler worden gekozen.

Hebben we trouwens ook nog Ocean’s 14 waarvoor Edward Bergers naam de ronde doet. Is overigens ook een gerucht. De man lijkt op dit moment populair onder big budgetproducties.

Conclave met Ralph Fiennes, Stanley Tucci, John Lithgow en Isabella Rossellini in de hoofdrollen komt op 7 november uit in Nederland en op 4 december in België.

Muzikant en producent Sergio Mendes (83) overleden

De Braziliaanse muzikant Sergio Mendes is overleden. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt. De 83-jarige zanger, pianist en arrangeur kampte met long covid. Mendes produceerde in 1983 de titelsong van de James Bond-film Never Say Never Again.

Mendes verwierf in de jaren 60 wereldwijde bekendheid met het nummer Mas que nada. Het lied, opgenomen met zijn band Brasil ’66, hielp het grote publiek kennis te maken met de Braziliaanse muziekstijl bossanova. Binnen het genre wereldmuziek won Mendes in 1992 een Grammy voor zijn album Brasileiro.

De zanger was ook bij jongere generaties bekend. Dat was onder meer vanwege de in 2006 uitgebrachte versie van Mas que nada in samenwerking met de Amerikaanse band Black Eyed Peas.



Het gemoderniseerde nummer stond in veel landen hoog in de hitlijsten en kwam in Nederland op nummer 1 in de Top 40. In 2012 werd Mendes’ lied Real in Rio gebruikt in de animatiefilm Rio, waarvoor hij een Oscar-nominatie kreeg.

Zijn familie schrijft dat de zanger in november vorig jaar voor het laatst optrad ‘in uitverkochte en dolenthousiaste zalen’ in Parijs, Londen en Barcelona. De Amerikaanse trompettist en producer Herb Alpert noemt Mendes ‘een extreem getalenteerde muzikant die de Braziliaanse muziek in al zijn verschijningsvormen op een elegante manier met de wereld deelde’.

Mendes produceerde de titelsong van Never Say Never Again samen met Herb Alpert. Alperts echtgenote Lani Hall mocht de titeltrack inzingen. Hall was in de jaren 60 en 70 te horen als leadzangeres van Brasil ’66.



Bron: grotendeels NOS

James Fucking Bond

En zo zijn we inmiddels beland in de meteorologische herfst van het jaar des Heren 2024 en nog immer enig teken van leven van onze grote verlosser. Het is daarom dat ik al enige tijd elk mogelijk sociaal contact mijd; ik ben een beetje door mijn excuusrepertoire heen. Welke smoes moet ik nu nog bedenken om de almaar durende afwezigheid van onze grote held van het witte doek te verdedigen?

Als ambassadeur van nul-nul-zeven voor de lage landen raakt de afwezigheid van James Bond mij persoonlijk. De zegswijze ‘geen nieuws is goed nieuws’ gaat voor Bond helaas niet op, anders zaten we er warm bij: aan geen nieuws geen gebrek.

Eind augustus was het vijf jaar geleden dat de titel van het langverwachte Bond 25 bekend werd, de film die in april 2020 zou moeten verschijnen. Ik heb deze korte maar effectieve aankondiging recentelijk meerdere malen achter elkaar afgedraaid. Het deed iets met me.

Ondanks dat we, deze maand inmiddels ook alweer drie jaar geleden, weten hoe het met James Bond is afgelopen, voelde ik bij het weerzien met de titelvideo opnieuw die tinteling. Het is de muziek, de blazers gevolgd door de strijkers, de opbouw. Het is het totaalshot van de zwijgzame opkomst van Daniel Craig, uiterst relaxed van links naar rechts over het scherm, tot hij halt houdt en onze kant op kijkt. Het is de percussie en het diepe koperwerk, de aanloop naar de melodie, die net stopt voordat het orkest losbarst.

Het is de herkenbaarheid, de coolness, de swag. Het is James Bond, en het is alleen zoals hij dat kan. Het is iets waar we allemaal zo enorm naar verlangen. Geen ander filmpersonage dat dit gevoel weet los te krijgen. Dan mag je Robert Downey Jr. heten of Michael Keaton. Zeker, zij weten met hun opkomst ook bij een groot publiek de kleine haartjes overeind te krijgen, en het is iedereen gegund, maar James Bond is en blijft een buitencategorie. Het is de emotionele bagage die Bond met zich meedraagt. Iedereen heeft wel iets met de geheim agent van 60-plus. En ben jij toevallig die ene die totaal niets met hem heeft (even goede vrienden), dan heb je in ieder geval wel eens wat van hem gehoord of gezien.

Wat dat betreft heeft dat lange wachten ook wel iets. Want áls het straks dan eindelijk zo ver is, dan is de ontlading extatisch! Cirkels, sterren, vuurwerk, bellen, stromende bergbeken, gevulde koeken, bliksem, lammetjes, blauwe zwaailichten.

Ik houd tegenwoordig alleen wel een slag om de arm, en dat is, al zeg ik het zelf, een zorgwekkende ontwikkeling. Mijn zelfverzekerde ‘natuurlijk’ is verworden tot een ‘als’. Áls Bond 26 er van komt. Is dat inderdaad een reële optie? Moeten we er langzamerhand niet een beetje rekening mee gaan houden dat No Time to Die het sluitstuk was?

Dat Barbara Broccoli’s prioriteiten elders liggen, mag geen verrassing meer heten. Ze gaat binnenkort Shakespeare maar weer eens verfilmen met háár James Bond in de hoofdrol. Wat zullen ze een lol hebben om die vijf publieksfilms die ze eerder met elkaar hebben gemaakt. Bakken met geld brachten ze op, waarmee ze hun eigen zakken flink hebben gevuld, maar in wezen was het niets anders dan investeren tot er iets langskwam dat écht de moeite waard was. Iets veel moderner dan die uitgekauwde geheim agent van Fleming: Shakespeare.

Eerder had James Bond er slechts een paar maandjes mee op het toneel gestaan. Alhoewel, toneel? Meer een gymzaal. Ondanks dat hij zo zijn best stond te doen, had niemand het gezien. Daarom moet die film er komen. Voor de Bond-producent was het een inkoppertje. Als ze op die manier nog even aan hem kan blijven snuffelen, waar is al dat gedoe met een James Bond-film dan voor nodig?

Lange tijd hadden we dat grote gat van ruim zes jaar tussen Licence to Kill (zomer 1989) en GoldenEye (herfst 1995). United Artists, MGM, Eon Productions; iedereen lag in die tijd overhoop met elkaar. Daar is 007 zelf uiteindelijk nog heel behoorlijk uitgekomen. Recentelijk hadden we dat andere grote gat van opnieuw zes jaar, tussen Spectre (herfst 2015) en No Time to Die (herfst 2021). Daar lag een complete pandemie aan ten grondslag.

Nu gaat geen van bovenstaande excuses op. Sterker nog, mede-James Bond-rechthebbende (het voorheen altijd noodlijdende) MGM is nog niet zo lang geleden verkocht aan Amazon. Reden voor de techgigant om er juist een tandje bij te zetten met de productie van een nieuwe Bond-film. Althans, zo werd gedacht. Een logische gedachte, maar ook een opportunistische.

Bond is echter zo’n klein radartje voor Jeff Bezos — maak lekker een paar extravagante Bond-gerelateerde spelshows, dan doen we tenminste nog íets met dat merk. En zolang ze in Londen geen aanstalten maken met een nieuwe film; ik heb wel wat beters te doen dan James Fucking Bond. Het klonk Barbara Broccoli als muziek in de oren. Thuis voor de spiegel oefent ze stiekem: ‘James Fucking Bond’. Om vervolgens schichtig om zich heen te kijken of niemand haar per ongeluk heeft gehoord. In het openbaar zou ze niet durven. Stel namelijk dat alle nevenprojectjes tot een negatief banksaldo leiden, dan moet ze wel weer met de geheim agent in zee.

En zo stevenen we langzaamaan af naar vier, vijf of net zo makkelijk wéér zes jaar tussen twee films. Áls we mazzel hebben. Als we geen mazzel hebben, dan was drie jaar geleden de begrafenis en hadden ze op de Faeröer-eilanden gelijk toen ze daar de James Bond Tombstone Tour lanceerden. James Bond: 1962 – 2021.

En toch gun ik het de pessimisten niet. Zij die na het eind van de laatste film riepen: ‘Het is over en uit! Nooit meer James Bond!’ Die hebben het concept ‘fictiefilm’ niet zo goed begrepen. Natuurlijk, ze kunnen gelijk krijgen. Nou, gefeliciteerd. Heb je nu je zin? Geen James Bond meer. Stik erin in je gelijk.

Ik val in herhaling, waarvoor excuses, maar wat wij nu bovenal nodig hebben is een klein sprankje hoop. Laat Barbara Broccoli maar uit haar duim zuigen dat ze ondertussen bezig is met de geheim agent, dat er aan een verhaal wordt geknutseld, dat er met acteurs wordt gesproken. Hoeft niet eens allemaal waar te zijn, doen we niet moeilijk over. Zolang we namelijk níets horen, dan begint het er steeds meer op te lijken dat het gewoon klaar is met nul-nul-zeven. Ook geen ramp, maar geef het even door, dan heb ik tenminste weer wat te vertellen op een feestje.

Zolang we onwetend blijven, neem ik geen enkele uitnodiging meer aan. Eerst mijn excuusrepertoire maar eens flink bijschaven.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.