Casting-director McWilliams stopt ermee

James Bond casting-director Debbie McWilliams stopt bij de James Bond-films. Haar afscheid volgt kort op het nieuws dat Barbara Broccoli en Michael G. Wilson de artistieke vrijheid van James Bond binnenkort aan Amazon MGM Studios overlaat.

Debbie McWilliams

Debbie McWilliams werkte sinds For Your Eyes Only (1981) mee aan alle volgende Bond-films van Eon Productions, dertien in totaal. Daarbij was zij betrokken bij het casten van drie hoofdrolspelers: Timothy Dalton, Pierce Brosnan en Daniel Craig.

Dalton, Brosnan, Craig

Via Screendaily laat McWilliams weten dat de aankomende deal tussen Amazon en Eon Productions ‘het einde van een tijdperk’ inluidt. Ze is weinig enthousiast over de bioscoopfilms die Amazon tot nu toe heeft voortgebracht.

McWilliams geeft aan dat bij het casten van een nieuwe James Bond heel wat komt kijken. ‘Dat is niet iets wat je overlaat aan de volgers op X’, zegt zij naar aanleiding van het bericht dat Amazon-baas Jeff Bezos vorige week plaatste: ‘Wie kies jij als volgende Bond?’

De casting-director begrijpt waarom de producenten van de Bond-films, met wie ze ruim veertig jaar nauw heeft samengewerkt, de beslissing hebben genomen het stokje over te dragen. Zo kost een enkele film minimaal twee jaar van hun leven zonder mogelijkheid daarnaast andere dingen te doen. Daarbij heeft Barbara Broccoli volgens McWilliams geen zin de kar alleen te trekken nu haar broer Michael G. Wilson met pensioen gaat.

Debbie McWilliams geeft aan een fantastische carrière te hebben gehad door James Bond en wenst iedereen het beste. Ze hoopt dat de overdracht ‘zo pijnloos mogelijk’ zal verlopen.

Eerder deze maand ontving Debbie McWilliams uit handen van Barbara Broccoli en actrice Gemma Arterton uit Quantum of Solace een speciale award van The Casting Directors’ Guild.

Gemma Arterton, Debbie McWilliams en Barbara Broccoli

Een hels dilemma

Het is dat er een Derde Wereldoorlog aan zit te komen en de paus op sterven ligt, zodat de bom die Eon Productions onder James Bond plaatste tamelijk onopgemerkt is gebleven. Anders had de wereld ongetwijfeld moord en brand geschreeuwd bij de komende overname van Amazon.

Je ziel verkopen aan de duivel voor 1 miljard dollar en gewoon uit de kas blijven graaien. Het moet gezegd: Barbara Broccoli en Michael G. Wilson hebben het heel handig aangepakt. De hoogbejaarde Wilson gaat eindelijk van zijn pensioen genieten, terwijl zijn zus artistieke filmpjes gaat maken die niemand wil zien.

James Bond is ook gewoon een last. Zeker als familiebedrijf tussen al die reuzen. Ze hebben Bond toch dood laten gaan in hun laatste film? Moeten ze nu weer opnieuw beginnen met het verzinnen van een nieuwe tijdlijn? Het mag ook gewoon eens klaar zijn.

Dat het klaar is met James Bond speelt al ruim drie jaar. Dat James Bond ooit eens terugkeert idem dito. Dat het onder de vleugels van een andere partij gaat gebeuren, ook dat is niet echt een verrassing. En toch kwam het nieuws als donderslag bij heldere hemel.

De vrees bij vele Bond-liefhebbers is dat we afscheid moeten nemen van een instituut. Dat de formule wordt aangetast. Dat we iets anders te zien krijgen dan we gewend waren. Het is het einde van een tijdperk.

Dat zal allemaal ongetwijfeld, maar dat werd gedacht bij iedere nieuwe Bond-acteur die aantrad na Connery. Eerst zien, dan geloven. En natuurlijk, Eon Productions onder leiding van Harry Saltzman en Cubby Broccoli, en later onder Michael G. Wilson en Barbara Broccoli, had daar een scherp oog voor, omdat het hen persoonlijk aanging. James Bond was hun leven. Voor Amazon is het slechts content.

En het is een raar bedrijf dat Amazon. Iedere multinational die honderden miljarden dollars winst per jaar maakt en wordt geleid door een Bond-schurk in hoogst eigen persoon moet met argusogen worden bekeken. De macht van zo’n megalomaan wordt met de overname van 007 nog eens dubbel en dwars bevestigd; we kopen de boel gewoon op en gaan er zelf mee aan de haal. Wie wil er nog koffie?

Cartoon The New Yorker door Ellis Rosen

Wie in de historie van Amazon duikt, leest over slechte werkomstandigheden van de pakketinpakkers, die niet eens de kans krijgen naar het toilet te gaan en in een fles moeten pissen. Over het kapotconcurreren van kleinere partijen met stuntprijzen. Over het lakse retourbeleid van de pakketdienst en de ziekmakende benzine- en kerosine-uitstoot die daarmee gemoeid gaan. Over de informatie die jij als klant klakkeloos aan de dienst cadeau doet; Amazon als grote datastofzuiger. En zo is er een hele waslijst te bedenken waarom Amazon een kutbedrijf is.

Moeten we dat allemaal maar over onze kant laten gaan? Doen alsof onze neus bloedt en blij zijn dat er weer wat leven komt in 007? Het is een hels dilemma.

Want natuurlijk ben ik blij dat de boel flink wordt opgeschud. Dat was ook hard nodig. Van de oude eigenaar kregen we de laatste jaren maar bar weinig. Over de koers die de serie was opgegaan met de komst van Daniel Craig twintig jaar geleden kun je ook je vraagtekens plaatsen; Bond was al lang geen Bond meer zoals we die kenden uit onze jongensjaren.

Martin Campbell, Eva Green en Daniel Craig, Casino Royale (2006)

Al het ongenoegen over Amazon daargelaten, dat praat namelijk wat makkelijker, wat James Bond nu nodig heeft is een sterke leider. Een filmmaker pur sang die zich focust op maar één ding: de James Bond-films. Iemand met liefde voor de serie. Iemand met visie. Iemand die een sterk team bij elkaar krijgt om de beste moderne Bond-film ooit uit de grond te stampen met een aantal steengoede vervolgen dat alle verwachtingen overtreft. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dat kan. Oké, wishfull thinking is my middle name. Daarom blijf ik ervan overtuigd dat het mogelijk is.

Recentelijk zag ik alle Mission: Impossibles terug. Een filmserie waar ik als Bond-liefhebber stinkend jaloers op ben. Waarom? Omdat Tom Cruise het al jaren beter doet dan Bond. Dat komt omdat M:I niet alleen Cruise zelf als grote aanjager heeft, maar ook een doordrammer als Christopher McQuarrie. Het is een gouden duo dat het James Bond-plezier hoog in het vaandel heeft en de ene na de andere halsbrekende stunt bedenkt. Er zit natuurlijk een verhaaltje omheen om te verhullen dat het louter om de actie zou gaan, maar kom op, we willen Tom Cruise zien bungelen aan de hoogste glazen toren ter wereld, aan een vliegtuigdeur of aan een helikoptervracht. Dat alles honderd jaar geleden al een keer gedaan is door 007: beter goed gejat dan slecht bedacht.

Naast het maken van echte Bond-films komt Amazon uiteraard op korte termijn met onzinnige spin-offs over Miss Moneypenny, Felix Leiter, Ernst Stavro Blofeld en een kinderserie met papegaai Max en Sheriff J.W. Pepper in de hoofdrol. Je daarover druk maken is een keuze. Als je het niks vindt, laat het lekker links liggen. Al die randzaken hoeven het plezier in de Bond-films niet te ontnemen (mits ze niet worden gemixt).

Neem de boekenserie als voorbeeld met Ian Fleming als basis. Alles wat hij beschreef is het origineel, dat is zoals het in de Bond-canon ‘is gebeurd’. Alle schrijvers die daarna kwamen, van Kingsley Amis en John Gardner tot Anthony Horowitz en Kim Sherwood, die beschrijven een alternatief universum dat ‘gebeurd zou kunnen zijn’, maar niet per se in de officiële canon thuishoort. Datzelfde kun je doen met al het Bond-gerelateerde dat straks via Prime op ons af wordt gevuurd. Brian Cox, prima acteur, maar hij valt buiten de canon. Of hij moet straks met zijn kravat opduiken in Bond 26.

Wie zegt trouwens dat we verder gaan met nummer 26 en niet opnieuw gaan beginnen bij Bond 2.1?

Stel nu dat ik er een keer naast zit en James Bond verwordt tot een dertien in dozijnstreamingserie? Ook dan: wat dan nog? De oude makers wilden er toch niet mee verder, dan was de filmserie alsnog gestorven met No Time to Die. We kunnen altijd met plezier terug blijven kijken naar de films die er wél zijn. Is dat niet wat we al zestig jaar doen?

Kortom, ik zie de toekomst met angst en beven tegemoet.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.

Florence Pugh als Miss Moneypenny

Amazon verfilmt ‘Moneypenny Diaries’

Amazon MGM zet de tanden in The Moneypenny Diaries, meldt The Sun. De Britse actrice Florence Pugh zal de rol van Miss Moneypenny spelen in een tv-serie gebaseerd op de boeken van Samantha Weinberg.

Florence Pugh

Sinds de bekendmaking van de overname van James Bond door Amazon twee dagen geleden, is de vraag: hoe gaat de toekomst van de geheim agent eruit zien? Met de verworven rechten kan Amazon doen en laten wat het wil met 007, zo ook met de karakters uit de filmserie.

Samantha Weinberg

Twintig jaar geleden kwam het eerste boek in The Moneypenny Diaries-trologie uit, geschreven door Samantha Weinberg onder het pseudoniem Kate Westbrook. De verhalen speelden zich af in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw en geven de secretaresse van Bonds baas M een geheel eigen achtergrond.

De filmserie van Eon Productions, de maatschappij die van 1962 tot en met 2021 de Bond-films produceerde, maakte buiten de input van eigen scenarioschrijvers zelden gebruik van materiaal dat afkomstig was van andere schrijvers dan Ian Fleming. Zo is er voor de filmserie nooit iets van Weinberg geleend.

Miss Moneypenny is altijd een vaste waarde voor de Bond-boeken en -films geweest, net als M en Q. Per film kwam het personage vaak opdraven voor enkele scènes. Haar voornaam ‘Eve’ werd pas bekend in Skyfall (2012), toen Moneypenny voor het eerst werd gespeeld door Naomie Harris. De oorspronkelijke Moneypenny Lois Maxwell, die het karakter in veertien opeenvolgende Bond-films gestalte gaf, beweerde dat Moneypenny altijd ‘Miss’ werd genoemd, omdat niemand mocht weten dat haar echte naam ‘Gertrude’ was. In de boeken van Samantha Weinberg is Moneypenny’s voornaam ‘Jane’.

Lois Maxwell als Miss Moneypenny met Sean Connery in Dr. No (1962)

In de films met Timothy Dalton en Pierce Brosnan werd Moneypenny respectievelijk gespeeld door Caroline Bliss en Samantha Bond.

De 29-jarige Florence Pugh is bekend van onder meer Midsommar (2019), Little Women (2019), Black Widow (2021), Oppenheimer (2023) en Dune: Part Two (2024).

De grote vraag is wie James Bond gaat spelen in The Moneypenny Diaries...

Broccoli en Wilson stoppen als producenten Bond-films

Amazon MGM verwerft creatieve controle 007-films

Barbara Broccoli en Michael G. Wilson stoppen als producenten van de James Bond-films. Dat valt op te maken uit een verklaring op 007.com. Beiden gaan zich richten op andere projecten. Amazon MGM Studios verwerft hiermee de creatieve controle op de James Bond-franchise, waarmee een doorstart van de Bond-films vrij baan lijkt te hebben.

Barbara Broccoli en Michael G. Wilson

De drie partijen vormen volgens het persbericht een nieuwe joint venture die de intellectuele eigendomsrechten van James Bond huisvest. Gedrieën zullen ze mede-eigenaren van de franchise blijven, met als verschil dat de oud-producenten geen actieve rol meer zullen spelen bij de volgende films

Michael G. Wilson, die sinds de jaren 60 al betrokken is bij de James Bond-films en sinds Moonraker (1979) als uitvoerend producent, kondigt zijn pensioen aan. Wilson werd vorige maand 83 jaar en zegt zich te gaan wijden aan kunst en liefdadigheidsprojecten. Hij heeft er alle vertrouwen in dat James Bond bij Amazon MGM in goede handen is.

Zijn halfzus Barbara Broccoli (64), met wie Wilson sinds de jaren 90 de filmreeks voortzette, stopt eveneens als drijvende kracht achter de Bond-reeks. Na het uitbrengen van sluitstuk No Time to Die in 2021 en het feit dat haar halfbroer met pensioen gaat, vindt Broccoli het tijd worden om zich op andere projecten te richten. Zij was als producente al langere tijd niet meer alleen met James Bond bezig, getuige een groot aantal andere filmprojecten zoals Film Stars Don’t Die in Liverpool (2017), The Rhythm Section (2020), Till (2022) en overige titels.

De eerste James Bond-films werden vanaf 1962 geproduceerd door Albert R. ‘Cubby’ Broccoli en Harry Saltzman. Toen het tweetal in 1975 uit elkaar ging, kwamen de rechten bij Broccoli en filmstudio United Artists te liggen, met een strikte verdeling dat Broccoli de creatieve controle zou behouden en UA de distributie zou verzorgen. Toen United Artists begin jaren 80 werd overgenomen door MGM, werd MGM (sinds 2022 Amazon MGM) automatisch mede-eigenaar van James Bond.

Broccoli en Saltzman tijdens opnamen Dr. No in Jamaica (1962)

Met de productie van GoldenEye (1995) had Albert R. Broccoli het stokje inmiddels overgedragen aan zijn stiefzoon Michael G. Wilson en zijn dochter Barbara Broccoli. Wilson was al sinds For Your Eyes Only (1981) medeproducent van de Bond-films. Cubby Broccoli overleed in 1996.

Het producentenduo Barbara Broccoli en Michael G. Wilson bleef tot No Time to Die actief in de rol die ze van hun (stief)vader hadden geërfd. Het is nu voor het eerst dat een andere grote speler zich gaat bemoeien met het creatieve proces. Hoe dat zal uitpakken, moet de toekomst uitwijzen.

Eind vorig jaar bracht The Wall Street Journal nog het verhaal dat Barbara Broccoli het op zijn zachtst gezegd niet goed kon vinden met Amazon. Zo zou ze de mensen van de filmafdeling van Amazon ‘idioten’ hebben genoemd.

Martin Campbell nog steeds open voor derde Bond-film

Tweevoudig James Bond-regisseur Martin Campbell (81) staat nog steeds open voor een derde Bond-film. Dat zegt de Nieuw-Zeelandse regisseur tegen ScreenRant. Het is niet voor het eerst dat Campbell zich aanbiedt.

Daisy Ridley en Martin Campbell op de set van Cleaner (2025)

Met Martin Campbell als Bond-regisseur kan Eon Productions zich geen buil vallen, getuige zijn eerdere werk voor de franchise: GoldenEye (1995) en Casino Royale (2006). Beide films worden gezien als hoogtepunten uit de Bond-serie. Tevens brachten beide films een debuterende James Bond voor de camera. En dat is waar voor Campbell de uitdaging licht.

„I wouldn’t say no. The point is that I love Bond. Bond is something I grew up with, right? Way back to Dr. No, when I took my mother to see it. And Bond is, always for me, an event picture. The point is, when I used to see Bond, it was an event. And that's what’s so great about them. The budgets are big, the action’s terrific, and the character’s terrific.”

Volgende week staat de Amerikaanse première van zijn nieuwste actiefilm Cleaner gepland, met in de hoofdrollen Daisy Ridley en Clive Owen. Een Nederlandse release van de film is nog niet aangekondigd. Het volgende project dat voor Campbell op stapel staat is de productie Dedication, opnieuw met Daisy Ridley.

Over Bond 26 is verder nog niets bekend. Het schijnt dat Eon Productions overhoop ligt met Amazon, de techgigant die na de overname van filmstudio MGM drie jaar geleden mede-eigenaar is geworden van de James Bond-films.

Unieke screentests mogelijke Bond-acteurs gevonden

Een unieke vondst, de screentests van verschillende (inmiddels bekende) acteurs die twintig jaar geleden de rol van James Bond probeerden te bemachtigen. Volgens Ron South, de beheerder van de Youtube-pagina waar de clipjes vandaan komen, afkomstig van een VHS-band gevonden in een vuilniscontainer van een filmstudio...

Zie hieronder de screentests van Henry Cavill, Sam Wothington, Rupert Friend en Anthony Starr:

De naam van Cavill (41) gaat nog steeds op als mogelijke opvolger van Daniel Craig. Craig, de acteur naar wie de rol uiteindelijk ging en het het langst volhield van alle eerdere James Bonds.

Naast de rol van James Bond greep Cavill ook mis bij Batman en in eerste instantie bij Superman. Deze laatste rol wist hij uiteindelijk toch te krijgen.

Het kan vreemd lopen in een carrière. Zo werd Pierce Brosnan in 1986 voor de eerste keer gecast als James Bond in The Living Daylights, Brosnan was destijds 33 jaar. Dat kon wegens andere contractuele verplichtingen op het laatste moment niet doorgaan.

Pierce Brosnan met regisseur John Glen tijdens testopnamen in augustus 1986

Toen Timothy Dalton de rol overnam en na twee films en een hoop gedoe tussen MGM en Eon Productions te kennen gaf geen derde film te willen maken, werd Brosnan (41 op dat moment) voor de tweede keer gecast. Met dat in het achterhoofd is het voor Henry Cavill nog steeds niet te laat...

All the time in the world

Bestaat er zoiets als ‘het duurt te lang’? Hoe lang kan iets duren totdat het te laat is? Dat het over is en dat we nooit meer een nieuwe James Bond-film te zien krijgen?

Het is weer tellen geblazen, want hoewel het echt nog wel even duurt voordat we dat magische gat van zesenhalf jaar tussen Licence to Kill en GoldenEye naderen, beginnen de jaren inmiddels wel te tellen. Helemaal als je bedenkt dat er nog steeds geen concrete plannen zijn. Althans, voor zover bekend. Maar het lijkt me een utopie te bedenken dat er op dit moment achter de schermen spijkers met koppen worden geslagen.

Om het interbellum tussen Timothy Dalton en Pierce Brosnan te evenaren, hebben we vanaf nu nog drie jaar te gaan. Is te doen, zou je zeggen, maar zolang eerst Chitty Chitty Bang Bang moet worden geremaked om te kijken of het klikt tussen Eon en Amazon, is die drie jaar voorbij voordat Barbara er erg in heeft en zitten we nog steeds zonder nieuwe Bond. Een nieuw record ligt in het verschiet. Een diepterecord wel te verstaan.

James Bond zal geduldig wachten en wij met hem. Hoe graag we die nieuwe film ook willen; áls hij terugkomt, hoe lang dat ook duurt, zal hij inslaan als een bom. Van geen enkel filmpersonage vraagt de wereldpers zich zo massaal af wanneer hij terugkomt of dat het echt afgelopen is. Getuige de laatste minuten van No Time to Die is dat geen absurde gedachte, ondanks dat de aftiteling belooft dat hij terugkeert. Achteraf gezien is het natuurlijk hoogst onhandig geweest om Bond om te brengen zonder toekomstplan. Dan kun je nog zo hard aftitelen ‘James Bond Will Return’, als hij vervolgens na drie jaar nog steeds niet is opgestaan — Jezus had er slechts drie dagen voor nodig.

Als het om James Bond gaat, en zeker als we straks die nieuwe man gepresenteerd krijgen, zal elk zichzelf respecterend medium weer volop meetieren met de hausse. Bond blijft de gemoederen bezighouden zoals geen ander fictief personage dat kan. Wat dat betreft maakt het dus niet uit dat het deze keer allemaal wat langer duurt. Áls hij terugkeert, doet hij dat met veel bombarie.

Dat het met trompetgeschal zal gaan, heeft hij ook wel nodig. Voor jou en mij die het nieuws (welk nieuws?) rond James Bond op de voet volgen, is hij ondanks zijn afwezigheid nooit echt weggeweest. Maar de toevallige bioscoopvoorbijganger moet bij de kladden worden gegrepen: hij komt terug!

Zo ging ik vijf jaar geleden op kraamvisite bij een collega, zegt haar echtgenoot die schijnbaar van mijn afwijking afwist: ‘Ik heb wel zin om dit weekend naar James Bond te gaan…’ Dit moet in februari 2020 zijn geweest, een maand voordat James Bond van april naar november werd verplaatst en daarna nog tweemaal werd doorgeschoven.

Hieruit blijkt maar dat de bioscoopganger helemaal niet met James Bond bezig is en komt kijken wanneer het hem uitkomt. Dat zij nu al ruim drie jaar (‘Drie jaar alweer?’, zeggen ze dan) niet naar een nieuwe Bond-film zijn geweest, valt ze helemaal niet op. Als de aankondig van de nieuwe 007 overal weer te zien is, schrikken ze ineens wakker en willen ze wel komen, zelfs als de film nog niet draait.

Er zijn ook mensen die weinig tot niets met Bond hebben (het overgrote deel van de wereldbevolking). Zo bleek onlangs tijdens een werklunch. Een vrouwelijke collega stond nogal te kijken van mijn hobby, zoals ik James Bond noem. Zelf had zij er helemaal niets mee. Haar man ging wel eens kijken, maar verder kon ze zich geen voorstelling van mijn gekte maken. Terwijl wij normaal gesproken goed met elkaar overweg kunnen, meende ik zelfs een bepaalde spot in haar woorden te ontwaren. Geen persoonlijke aanval, meer een compleet andere wereld waarin wij elkaar nooit zullen treffen. En dat hoeft ook helemaal niet.

Nog zo’n moment met een tamelijk nieuwe collega. Prima gozer, behalve als je samen een training volgt en hem wordt gevraagd om de slechtste film die in hem op komt te noemen. ‘James Bond!’, floepte hij eruit. Ik maakte gelijk het gebaar van ‘meen je dat serieus?’ Weer een andere collega zag mijn verbolgenheid en merkte later op ‘Je was aangedaan hè?’ Dat was ik zeker. Een steek onder water. Bóven water zelfs. Zo open en bloot, het voelde als verraad.

Hoeveel hij ook wordt beschimpt, voor James Bond zal het nooit te laat zijn. Hij komt wanneer hij komt. Hij komt wanneer het zijn tijd is. Vooralsnog heeft hij alle tijd van de wereld.

Dat kun je ook beschouwen als luxepositie. Voor degenen die zich James Bond nog herinneren van vroeger, zal het een vrolijk weerzien zijn, ook al is zijn oogopslag veranderd. Voor de nieuweling, de tiener die met zijn vader naar de bios gaat, gaat er een nieuwe wereld open. Of hij vindt er niks aan, kan ook nog. Either way, James Bond zal zijn publiek opnieuw vinden, dat heeft hij altijd gedaan. Al ging het vroeger wat soepeler omdat we de eerste 27 jaar nooit zonder nieuwe film in het verschiet zaten.

Het kan zomaar tien jaar duren voordat Bond herrijst, en over tien jaar komt hij zeker terug omdat het romanpersonage dan te grabbel ligt voor iedereen die er iets mee wil. Minus alle aan Eon Productions gelieerde copyrights, zoals muziek, logo’s en aanverwante trademarks, maar dat is een ander verhaal.

Vraag ik mij ondertussen wel af of ik Barbara Broccoli moet blijven steunen in haar standvastigheid. Niet dat het een of het ander enig verschil maakt, want ik kan heel vaak roepen dat zij ook maar een mens is en tegenover ons geen verplichting heeft een film te maken, daar krijgen we echt niet sneller een film mee. Aan de andere kant zie ik ook dat die hele Bond-kloek vastzit en onwrikbaar lijkt. Goed, het zijn minkukels daar bij Amazon, daar wil ik met alle plezier in mee, maar daar liggen voor 50 procent wel de rechten van onze filmheld, dus er moet links of rechts van welke kant dan ook worden meegegeven. Bovendien doet Amazon het zonder Bond ook prima, en de online winkel van Eon Productions trouwens ook, maar Eon heeft Amazon eerder nodig dan andersom. Dus een beetje water bij de wijn is gewoon noodzakelijk. En wat zou het als Amazon een belabberde spin-off over een willekeurige 00-agent de streamingether in schiet? Alsof Road to a Million zo’n artistiek hoogtepunt is. Waar blijft dat tweede seizoen trouwens?

Mag ik ook deze keer weer afsluiten met een pluim voor dat o zo heerlijke platenlabel La-La Land dat deze keer Licence to Kill uit de hoge hoed tovert. Hoewel een van de mindere Bond-scores, verdienen wij natuurlijk wel een complete soundtrack van wijlen geweldenaar Michael Kamen, van wie ik liever Lethal Weapon of Robin Hood hoor. Wie weet overtreft deze deluxe edition de stoutste verwachtingen. We hebben een firma als La-La Land broodnodig in tijden van deze ongewilde Bond-loze jaren. James Bond heeft dan wel alle tijd van de wereld, wij hebben dat zeker niet.

Deze column verschijnt ook bij James Bond Nederland.