Eerste indruk blu-ray ‘No Time to Die’

Het beeld en geluid van de blu-ray van No Time to Die is tiptop in orde. Veel kan er ook niet misgaan met een dergelijke HD-transfer. Omdat ik voor de steelbook heb gekozen, net zoals destijds bij Skyfall (2012) en Spectre (2015), zit er dit keer niet alleen de blu-rayschijf in, maar tevens een 4K-disc. Dat brengt een groot nadeel met zich mee wat verder nergens wordt vermeld.

De extra’s van de film staan namelijk níet op het blu-rayschijfje. Wil je de bonusfeatures bekijken, dan kan dat alleen op een 4K-blu-rayspeler. En die heb ik niet. Pech dus.

De normale blu-ray van No Time to Die, in de plastic slipcase, bevat twee schijven: één met de film, één met de extra’s. Die zou je dus moeten hebben om met alleen een blu-rayspeler van de speciale content te kunnen genieten. Alleen: de Daniel Craig-documentaire Becoming James Bond staat enkel op de 4K-schijf. Een 4K-speler blijft dus noodzakelijk om álles te kunnen zien.

Die 4K-speler komt op enig moment wel, zoals de videorecorder ooit werd vervangen door een dvd-speler. Om die nu even snel aan te schaffen voor de extra’s, terwijl ik de kwaliteit van blu-ray nog steeds fantastisch vind, gaat me te ver.

Pluspunt is het Dolby Atmos-geluid. Niet dat ik dat een-twee-drie kan onderscheiden, maar de nieuwste Bond-film verdient nu eenmaal het beste geluid. Ook hier geldt dat ik nog steeds erg tevreden ben met vijf geluidsboxen; twee vóór, twee achter, één in het midden en een subwoofer.

De hoofdstukindeling van de schijf is met 20 aan de krappe kant; de film is 163 minuten lang. De titelsequentie zit tussen hoofdstuk 4 en 5, wat ik bijzonder onhandig vind. Wil je alleen even de prachtige titels van Daniel Kleinmans zien en Billie Eilish horen, dan zul je dus vanaf hoofdstuk 4 door moeten spoelen, of terug vanaf 5.

De gunbarrel op de voor Nederland en België uitgegeven schijf is de versie die we in de bioscoop hebben gezien, waarin het Universal-logo omvormt tot het zoeklicht uit de gunbarrel. Iets wat naar mijn idee iets afdoet aan de kracht en het gevoel van de sequentie.

Het menu van de disc is statisch: Daniel Craig in zijn tuxedo in de bekende houding van de laatste posters met een James Bond Theme van Hans Zimmer als achtergrondmuziek.

Een code voor Apple-tv is bij ons niet bijgesloten en een audiocommentaar is afwezig.

Het belangrijkste is dat ik de Bond-collectie na zes jaar eindelijk weer compleet heb. Dat is een groot goed. De thuisbeleving is toch de manier om James Bond op elk gewenst moment te kunnen zien. No Time to Die zal moeten bewijzen of het een blijvertje is en zich in de ranking naar boven of naar beneden bijstelt. We zullen zien. En genieten, laat daar geen misverstand over bestaan.