Een nieuwe 007 is veel interessanter dan een oude

Ondanks dat het merk James Bond momenteel op sterven na dood is, of volgens sommigen simpelweg morsdood, gloort er hoop aan de horizon met de komst van een nieuwe acteur in de hoofdrol. Want ja, die gaat er komen. Al duurt het tien jaar, James Bond zal worden gereanimeerd. Met die nieuwe man genereert het merk James Bond bakken aan publiciteit. Dat is hard nodig.

Er is geen filmpersonage dat zoveel stof doet opwaaien als James Bond. David Corenswet... Iemand? Vingers graag. Nou, dat is dus de nieuwe Superman. Maar who cares? Super- of Batman, het is leuk voor de die hard fan, maar een beetje serieus nieuwsprogramma maakt zich er niet belachelijk mee. Het is immers puur entertainment.

James Bond is dat ook, en toch is James Bond meer dan dat. James Bond weet de nieuwsbulletins overal ter wereld te bereiken. Als cultureel fenomeen van zestig plus zit hij namelijk veel dieper in het collectieve geheugen van de gemiddelde bioscoopbezoeker gebakken. Al kan het nooit lang meer duren voordat Bond enkel nog wordt herinnerd door de Alzheimergeneratie.

Daarom is het van belang dat James Bond zich binnenkort opnieuw introduceert. Ook om al die schapenkoppen die blaten dat Bond dood is, en daarom dat er geen nieuwe film kan komen, te laten zien dat het maar een sprookje is.

De introductie van de nieuwe James Bond en daarmee de heropleving van het merk, belooft een spetterend spektakel te worden dat niemand mag missen en ook niemand zál missen. Dit keer niet de fout in met een zwemvest over de Thames, maar met een parachute langs de Big Ben. Die nieuwe nul-nul-zeven heeft de juist branie en spot om een speelse draai aan de rol te geven. Hij heeft zin in de job en belooft de productie serieus te nemen, maar niet het personage. Zo je wilt de nieuwe Roger Moore.

Neem als voorbeeld de introductie van Gustav Graves in Die Another Day (2002)

Op dit moment, en dat al sinds geruime tijd, piekert Barbara Broccoli zich suf welke kant ze op moet met het merk dat wijlen haar vader groot heeft gemaakt. Ze heeft inmiddels haar lievelingsfilms waar geen hond op zit te wachten kunnen maken, hoog tijd om de kas te spekken met een kraker in de vorm van een Bond-film, daar waar generaties smachtend naar uitkijken. Kwestie van iets voor je medemens terugdoen. Wij beloven oprecht dat we komen kijken, met busladingen tegelijk.

En ja, als je daar geen zin in hebt, dan verkoop je de boel maar. Lijkt me tegelijkertijd ook eng, heel eng eerlijk gezegd. Zo dadelijk belandt Bond in handen van Disney en mag de nieuwe 007 op wereldreis in een groen gestoffeerde studio.

Dat het anders gaat worden dan de vorige films, dat mag duidelijk zijn. En daar zijn we eerlijk gezegd ook wel aan toe. Of we mogen hopen op een heropleving van de oude frequentie met om het jaar een film — hopen mag altijd natuurlijk, maar of het realistisch is? Wil Bond een nieuw publiek aan zich binden, dan is het opschroeven van de verschijningsdata onvermijdelijk, net zoals de Marvels doen.

Barbara Broccoli hier nog met de oude Roger Moore in 2003

Zo’n nieuwe gozer is daar uiterst geschikt voor. Het is een oudere neef die je stiekem een haaltje van zijn sigaret geeft en je op het erf van opa en oma een rondje op zijn brommer laat rijden. Iemand die de wereld verkent en jij bent daar getuige van. Iemand waar je tegenop kijkt: zo wil ik ook worden.

Anders dan al die ooms en opa’s die hem voorgingen, daar kun je je niet mee vergelijken. Vandaar dat een nieuwe Bond veel interessanter is dan een oude. Die nieuwe begrijpt jou tenminste en doet de dingen die jij ook zou willen. Hij beleeft de avonturen waar jij van droomt, in verre landen op hagelwitte stranden. Het gevaar op de loer, dat moet, en dat wil je ook voor de adrenalinestoot, daarbuiten is het vooral genieten van... vul zelf maar in.

Giet daar het sausje nul-nul-zeven overheen door de muziek, de tuxedo en de andere standaardingrediënten en de doorgewinterde kijker krijgt zijn Bond-film waar hij zo van houdt. En hé, Barbara, je kunt nooit iedereen tevreden stellen. Het is nu van belang dat je de juiste man aan de haak slaat zodat je een nieuwe film aan kunt kondigen. Want wie het ook wordt, uiteindelijk staat het eindproduct voorop: ein-de-lijk een nieuwe film.

Wat dacht je van 5 oktober aanstaande voor de grote onthulling? Hebben we een deal?