Double double-o-seven

Altijd leuk voor de fans, twee James Bonds die elkaar ontmoeten. Gebeurt niet vaak. Deze week waren oud-007's George Lazenby en Timothy Dalton aanwezig tijdens het BritWeek Festival in Los Angeles.

Timothy Dalton en George Lazenby

Bij George Lazenby (73) beginnen de jaartjes inmiddels ook te tellen, hij gaat steeds meer op een spitting image van zichzelf te lijken...

Op fansite MI6 staan meer foto's van het tweetal.

Henry Cavill wil Bond nummer 7 worden

Henry Cavill wil graag de plaats van Daniel Craig innemen wanneer hij zijn licence to kill aan de wilgen hangt. Dat zegt de Britse acteur in Metro.

Volgens geruchten eindigde Cavill (geboren in 1983) in 2005 als tweede na Craig in de zoektocht naar een nieuwe 007. Hij schijnt volgens Casino Royale-regisseur Martin Campbell een indrukwekkende screentest te hebben afgelegd.

Op zoek naar een jongere James Bond, werd Cavill met 22 jaar waarschijnlijk toch nog iets te jong gevonden, en werd gekozen voor de meer ervaren Daniel Craig. Die destijds 37 jaar was, voor Bond-begrippen aan de jonge kant.

Henry Cavill heeft in die tussentijd niet stilgezeten. Inmiddels heeft hij zich net zo’n gespierde torso aangemeten als Craig en zal hij in juni dit jaar te zien zijn in een compleet andere heldenrol, die van Superman in Man of Steel. As die franchise straks na een paar vervolgen uitgemolken is, kan hij, hup, de rode cape afgooien en een smoking aantrekken...

Bond en Breij

Artikel VARAgids

De foto in deze foto kan geen toeval zijn. Claudia de Breij, of de fotograaf van dienst, moet de foto van Roger Moore uit Live and Let Die voor ogen hebben gestaan. Wat een mooi portret heeft zij daar hangen. En wat een prominente plaats. Ben heel benieuwd naar het verhaal erachter.

The name’s Secretan, James Secretan

Secretan, en niet Bond. Die naam wilde Ian Fleming in eerste instantie gebruiken als schuilnaam voor 007. Dat blijkt uit een conceptversie van Flemings eerste Bond-boek Casino Royale meldt TIME Magazine.

Flemings nicht Kate Grimond die het document bezit, kwam hier onlang mee naar buiten ter viering van het zestigjarig jubileum van de eerste Bond-thriller. Felix Leiter van de CIA stelt zich in deze versie aan Bond voor, waarop Bond reageert met: "Mine's Secretan. James Secretan." Grimond vermoedt dat het waarschijnlijk te ingewikkeld was om de namen Bond en Secretan door elkaar te gebruiken, vandaar dat haar oom Secretan uiteindelijk heeft geschrapt.

James Bond gebruikt in de boeken en films geregeld schuilnamen. Echter wordt Secretan door Fleming nooit meer genoemd.

Ook Miss Moneypenny had eerst een andere naam: Miss Pettavel. Een verbastering van Miss Pettigrew, de assistente van destijds het hoofd van MI6 Stewart Menzies.

Nieuw Bond-boek: Solo

De titel van het nieuwste Bond-boek is Solo, dat heeft auteur William Boyd vandaag bekendgemaakt tijdens The London Book Fair. Boyd zegt dat het een grimmig verhaal wordt zonder gadgets. Solo verschijnt op 26 september dit jaar.

Het nieuwste Bond-avontuur speelt zich af in 1969. Dat jaar was nog niet eerder gecoverd in een Bond-boek. Het verhaal sluit aan op The Man with the Golden Gun, de laatste roman van Ian Fleming verschenen in 1965. En dat is interessant. Want waarom speelt het nieuwe verhaal zich dan niet af in 1966? Curieus genoeg lijkt Boyd netjes rekening te houden met drie eerdere publicaties.

Boek 1: Octopussy and The Living Daylights

In 1966 verscheen het laatste Bond-boek van Ian Fleming: Octopussy and The Living Daylights. In eerste instantie bestaand uit deze twee verhalen (voor de eerste paperbackuitgave werd The Property of a Lady uit 1963 hieraan toegevoegd en pas veel later, in 2002 door Penguin Books, 007 in New York). Verhaaltechnisch is dit geen vervolg op The Man with the Golden Gun; zowel Octopussy als The Living Daylights werden geschreven in 1962.

Boek 2: Devil May Care

Dan hadden we in 2008 Devil May Care van Sebastian Faulks, geschreven ter ere van Ian Flemings honderdste geboortedag. Devil May Care sluit netjes aan in de rij want speelt zich af in 1967, waarbij we qua continuïteit de James Bond van Fleming in gedachte moeten houden, een karakter dat hij had achterlaten in The Man with the Golden Gun en waar Faulks hem weer oppakt.

Boek 3: Colonel Sun

Onder het pseudoniem Robert Markham publiceerde Kingsley Amis in 1968 het James Bond-avontuur Colonel Sun. Dit is het eerste vervolgverhaal na de dood van Fleming en verhaaltechnisch dus een vervolg op... The Man with the Golden Gun.

Dan zijn we in 2013 dus beland in 1969, moet William Boyd hebben uitgerekend. Met respect voor de drie bovenstaande publicaties gaat ook hij verder waar Bond in The Man with the Golden Gun was blijven steken. Om het geheugen op te frissen: Bond belandt aan het eind van dat verhaal in het ziekenhuis in Jamaica, nadat hij in een gevecht Scaramanga heeft gedood en zelf ook gewond raakt. Mary Goodnight, Bonds secretaresse die Loelia Ponsonby opvolgde, belooft hem op te vangen in haar eigen huis.

Of Bond dat aanbod in 1965 heeft geaccepteerd, lezen we misschien eindelijk in Solo.

Schrijver GoldenEye overleden

Scenarioschrijver Michael France is overleden. France schreef het verhaal waarop de James Bond-film GoldenEye is gebaseerd. Zijn zus Suzanne France heeft hem vrijdag dood aangetroffen in zijn woning. Michael France is 51 jaar geworden.

France leed aan diabetes en was al geruime tijd ziek. Toch komt zijn dood onverwacht, aldus Suzanne France tegenover Tampa Bay Times.

Michael France ontving de credit van 'story by' voor de film GoldenEye uit 1995. De credits voor het scenario gingen naar Jeffrey Caine en Bruce Feirstein. Een onterechte beslissing van de WGA (Writers Guild of America) vond France, aangezien het grootste deel van het scenario van GoldenEye van hem afkomstig is.

006 en 007 op missie in het wapendepot in het Russische Archangelsk

France bedacht onder meer de verhaallijn rond Alec Trevelyan, agent 006. De doodgewaande compagnon van Bond die uiteindelijk de grote schurk van de film blijkt te zijn. Het was France opgevallen dat er in de voorgaande films wel over andere 00-agenten werd gesproken, maar die hadden niet of nauwelijks een rol in het verhaal. Met 006 kreeg Bond er in 1995 een memorabele tegenstander bij.

Naast GoldenEye is Michael France bekend als schrijver (en scenarist) van Cliffhanger (1993) en van de superheldenfilms Hulk (2003), The Punisher (2004) en Fantastic Four (2005).

A Whisper of Love

Als tiener begin jaren negentig kocht ik mijn eerste James Bond-boeken. Eigenlijk kocht mijn zusje ze voor mij, ik schaamde me een beetje om ze af te rekenen. Het was zomervakantie en wij gingen zoals ieder jaar de hort op met onze tot camperbus omgebouwde tandartsbus. De Zwarte Beertjes van A.W. Bruna gingen mee. Octopussy was het eerste boek dat ik opensloeg.

Het was geen makkelijke klus om doorheen te komen. Het leek helemaal niets op de films die ik zo leuk vond, destijds vooral die met Roger Moore. Toch lukte het om de korte verhalen Octopussy, Veel liefs uit Berlijn (The Living Daylights) en Om het bezit van een dame (The Property of a Lady) tot een goed einde te brengen, waarop het volgende karwei aan de beurt was: Goldfinger. Waar het een hele poos duurde voordat ik doorhad wie de vertaler nou met Klusjesman bedoelde, en dan die mejuffrouw Grijpstuiver, de secretaresse van M - het was nogal een opgave allemaal. En het zomerse weer lonkte. De man met de gouden vingers moest maar even wachten. 

De jaren daarna was het vooral boekenmarkten afstruinen op zoek naar de ontbrekende delen. De boeken hadden het prima naar hun zin op de plank. Ze waren om bekeken te worden, niet om te lezen. Na verloop van tijd sloot Casino Royale zich ook aan in dat rijtje.

Toen ik in 1998 met mijn studie journalistiek begon, en daardoor dagelijks moest reizen met trein en bus, leek het wel weer eens tijd te worden voor Ian Fleming. Als nuttig tijdverdrijf. En bovendien: ik was toch fan? Kon ik meteen in de goede volgorde beginnen, met Casino Royale, misschien dat dat zou helpen.

Maar opnieuw kon Fleming mij niet echt boeien. Ik moest nog wel een paar jaar naar Utrecht toe, ik had geen enkel excuus om niet nog even door te ploeteren met de Bond-boeken. Dus na Casino Royale aan Moord onder water (Live and Let Die) begonnen. Met tegenzin.

...Wat een fantastisch boek is dat! En dan de geur van de vergeelde bladzijden: pure nostalgie.

Het was gelukt, is was gegrepen door een boek van Ian Fleming. Hoog spel (Moonraker), bleek nog beter. Vooral het bridgespel dat pagina’s en pagina’s de spanning wist vast te houden was adembenemend. Doden voor diamanten (Diamonds Are Forever), Veel liefs uit Moskou (From Russia with Love) – de treinreizen konden mij niet lang genoeg duren!

Na alle veertien boeken van Fleming gelezen te hebben, en die van Kingsley Amis en een aantal van John Gardner er achteraan, heb ik Casino Royale een tweede kans gegeven: ik ben op Lanzarote op pagina 101 La Vie en Rose blijven steken. En daar zit ik nu na tien jaar nog steeds.

Wel inmiddels de Engelse versie gelezen, maar om nou te zeggen dat het mij veel leesplezier heeft bezorgd - misschien ooit nog eens. Met enige schaamte moet ik concluderen dat ik Casino Royale gewoon niet zo’n goed boek vind...

Deze zaterdag, op 13 april, is het precies 60 jaar geleden dat de wereld kennismaakte met James Bond in Ian Flemings Casino Royale. Was het een slecht boek geweest, dan hadden we nooit meer van 007 gehoord.

Het ligt geheel aan mij. Wat een geluk dat ik geen smaak heb.

Echtpaar Craig samen op de planken

007 Daniel Craig en zijn vrouw Rachel Weisz zullen eind dit jaar samen op Broadway staan. Dat melden diverse media. Het zal voor het eerst zijn dat het echtpaar samen op de planken staat. Eerder maakten zijn wel al samen de film Dream House.

Weisz en Craig bij de uitreiking van de Golden Globes in januari dit jaar

Het stuk waarin zij in oktober te zien zijn is Betrayal van Harold Pinter, geregisseerd door de befaamde Mike Nichols. Nichols maakte onder meer Who's Afraid of Virginia Woolf? en The Graduate. Ook de oorlogsfilm Catch-22 is van zijn hand, de film waar 007-cameraman Johnny Jordan de dood vond toen hij tijdens het filmen uit een helikopter viel. Eerder had Jordan een been verloren na een ongeluk op de set van You Only Live Twice.

Daniel Craig stond, inclusief snor, in 2009 al op Broadway, met als tegenspeler Hugh Jackman. Dat bleek achteraf het startschot voor Skyfall te zijn, zonder dat iemand dat toen nog besefte. Op een feestje van Jackman raakte Craig in gesprek met regisseur Sam Mendes, met wie hij eerder Road to Perdition maakte. Het schijnt dat de acteur de regisseur tussen neus en lippen door gevraagd heeft of hij niet eens over een Bond-film zou willen nadenken. De rest is geschiedenis.

Daniel Craig en Hugh Jackman op Broadway in A Steady Rain

Tegenspeler bij Betrayal is Rafe Spall, de zoon van Timothy Spall. Misschien dat hij, in navolging van Jackman, uitkomst biedt in de zoektocht naar de geschikte regisseur voor Bond 24...

Big Ben

Collega Ben Kolster is net terug uit Londen. Op Westminster Bridge kon hij het niet laten om even voor Bond te spelen, gelijk aan de scène uit Die Another Day (2002).

 

Aangezien Ben de nieuwe Gert Fröbe hoopt te worden, is dit meer een scène waarin Goldfinger de geheime schuilplaats van Bond op het spoor is: Look out Mr Bond, I expect you to die!

Queen Elizabeth geëerd als Bond-girl

De Britse koningin Elizabeth heeft gisteren een ere-BAFTA gekregen. Ze ontving de prijs voor haar steun aan de Britse filmindustrie en voor haar rol als 'Bond-girl' tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen vorig jaar zomer.

Acteur Kenneth Branagh overhandigde de prijs aan de 86-jarige vorstin tijdens een ceremonie op Windsor Castle. Hij noemde haar 'de meest gedenkwaardige Bond-girl'.

Bron: AD

Postermontage Skyfall

Nu we het gisteren toch over de samenstelling van een aantal posters hadden, neem deze van Skyfall. Vakkundig tot video verwerkt door James Bond Brasil.

Postermontages

Altijd even leuk om doorheen te scrollen: Illustrated 007. Een website met een prachtige verzameling artwork. Hierbij drie interessante posts over de herkomst van de posters van From Russia with Love, Thunderball en The Spy Who Loved Me.

Deze poster was de eerste die ik op mijn jongenskamer had hangen. Met veel actie, veel tekst en een opvallende beeltenis van Bond. Hij kijkt van de poster af en lijkt wat afwezig. Maar zie hier onder, deze pose komt rechtstreeks uit de film.

Bond heeft zojuist de Lektor in handen gekregen en vlucht met Tanya door het ondergrondse Istanbul. Op dit moment komt er juist een horde bruine ratten aangesneld, waarop Bond een andere weg moet kiezen. In de film is dit shot net niet te zien, maar op een foto die tijdens de opname is gemaakt wel.

Op bovenstaande montage is te zien wie er als model hebben gestaan voor deze tekening van Robert McGinnis voor Thunderball. De beeltenis van James Bond is afkomstig van twee verschillende foto's van Sean Connery. Het hoofd is afkomstig van een pose gemaakt voor From Russia with Love. En ook de dames zijn uit verschillende onderdelen samengesteld.

De pose van Anya op de poster van de The Spy Who Loved Me getekend door Bob Peak is rechtstreeks afkomstig uit een modeblad. Opvallend genoeg is niet alleen de houding van het model intact gebleven, maar ook het patroon op haar jurk! In het bijschrift op de zijkant heeft Peak de opdracht gekregen 'veel meer been' te laten zien.