In 1964 volgende Hamilton, in eerste instantie eenmalig, Terence Young op als regisseur van een Bond-film. Young had met succes Dr. No (1962) en From Russia with Love (1963) gemaakt. Een klus die Hamilton eerder overigens had afgewezen, maar nu de Bond-films duidelijk op de kaart stonden, had hij er uiteindelijk toch wel oren naar.
De nieuwe regisseur deed er een schepje bovenop en kwam met de snelste Bond-film van dat moment. Alle plotgaten werden door dat moordende tempo overschreeuwd, wat resulteerde in de lekkere film die Goldfinger tot vandaag de dag is.
 |
| Guy Hamilton regisseert Sean Connery en Honor Blackman in Goldfinger (1964) |
Na een afwezigheid van drie films, werd Hamilton begin jaren zeventig weer teruggevraagd. Te meer omdat On Her Majesty's Secret Service (1969) van Peter Hunt wat tegen was gevallen aan de kassa. Eon Productions had weer een hit nodig, en wie kon daar beter voor zorgen dan de man achter Goldfinger?
Diamonds Are Forever (1971) werd een succes, dat zeker. Maar alle elementen die bij Goldfinger zo goed samenvielen, lopen hier wat mank. De humor is te absurd, zoals de clowneske killers Wint en Kidd en Blofeld die zich nota bene verkleedt als vrouw! Met de vervolgen Live and Let Die (1973) en The Man with the Golden Gun (1974) werd het er allemaal niet veel beter op.
 |
| Met Roger Moore en Britt Ekland op locatie voor The Man with the Golden Gun (1974) |
Hamilton heeft altijd benadrukt dat hij plezier wilde maken met de Bond-films. De entertainmentwaarde van zijn films zijn dan ook de grootste troef. Echter het artistieke succes van Goldfinger heeft hij nooit meer kunnen overtreffen.
Naast de vier Bond-films, heeft hij onder meer ook Funeral in Berlin (1966), Battle of Britain (1969) en Force 10 from Navarone (1978) gemaakt. Zijn laatste productie als regisseur was de misdaadfilm Try This One for Size uit 1989.
Guy Hamilton is nog regelmatig te gast bij diverse Bond-evenementen.
Zie hier een overzicht van alle Bond-regisseurs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten