Een verloren gewaande track voor de James Bond-film Licence to Kill uit 1989 lijkt gevonden. In dit stuk is niemand minder dan gitarist Eric Clapton te horen.
De authenticiteit van deze muziektrack is nog niet met honderd procent vast te stellen, maar lijkt origineel.
De track werd recentelijk gedeeld op Soundcloud door een Clapton-fan. Het originele bericht is inmiddels verwijderd.
De muziekscore van Licence to Kill is van de hand van de Amerikaanse filmcomponist Michael Kamen (1948 – 2003). Kamen werkte regelmatig samen met Eric Clapton, onder meer voor de soundtrack van de Lethal Weapon-serie. De samenwerking voor Licence to Kill bracht echter niet het gewenste effect, waardoor de track waarop Clapton te horen is nooit werd uitgebracht.
Eric Clapton en Michael Kamen
Op Twitter wordt door volgers van MI6 HQ druk gespeculeerd over de authenticiteit van de muziek.
Clapton-fan Michael Sawin gaf op Soundcloud aan dat de opname van de track plaatsvond in februari 1989 in de Townhouse Studios in Londen. Sawin ontving een cassettebandje met bovenstaande muziek van een medewerker van de inmiddels gesloten muziekstudio.
In The Music of James Bond van Jon Burlingame is te lezen dat daags na de opname zelfs een videoclip is opgenomen met Eric Clapton, Michael Kamen en de originele gitarist van de James Bond Theme Vic Flick, die ook op de track te horen is. Waar deze clip is gebleven, is een raadsel.
Inmiddels is contact opgenomen met Vic Flick. Flicks zoon liet in een e-mailreactie weten te twijfelen aan de echtheid van de verloren gewaande Clapton-track.
No Time to Die heeft sinds gisteren in Nederland een hogere omzet behaald dan voorganger Spectre (2015). Hiermee is de nieuwste film uit de Bond-reeks ‘de grootste James Bond-film in Nederland ooit’, aldus Universal Pictures vandaag in een persbericht.
In ons land heeft No Time to Die ruim 1,7 miljoen bezoekers getrokken, wat heeft geresulteerd in een omzet van 20,5 miljoen euro. De nieuwste James Bond is daarmee de vierde meest succesvolle film aller tijden in Nederland qua opbrengst.
No Time to Die is op 30 september 2021 in 150 bioscopen uitgegaan. De bioscopen waren wegens de lockdown gesloten tussen 19 december 2021 en 26 januari 2022. Na de bioscoopsluiting draait de laatste Bond-film opnieuw en nog steeds weet de film publiek te trekken. De bioscopen in Nederland hebben in 2021 door corona een historisch slecht jaar geboekt. Het succes van James Bond is een schrale troost.
Inmiddels is No Time to Die ook te koop op schijf, te koop via Pathé Thuis en te huur bij Pathé en KPN. Lees hier over de eerste indruk van de blu-ray van de nieuwe Bond-film.
Het beeld en geluid van de blu-ray van No Time to Die is tiptop in orde. Veel kan er ook niet misgaan met een dergelijke HD-transfer. Omdat ik voor de steelbook heb gekozen, net zoals destijds bij Skyfall (2012) en Spectre (2015), zit er dit keer niet alleen de blu-rayschijf in, maar tevens een 4K-disc. Dat brengt een groot nadeel met zich mee wat verder nergens wordt vermeld.
De extra’s van de film staan namelijk níet op het blu-rayschijfje. Wil je de bonusfeatures bekijken, dan kan dat alleen op een 4K-blu-rayspeler. En die heb ik niet. Pech dus.
De normale blu-ray van No Time to Die, in de plastic slipcase, bevat twee schijven: één met de film, één met de extra’s. Die zou je dus moeten hebben om met alleen een blu-rayspeler van de speciale content te kunnen genieten. Alleen: de Daniel Craig-documentaire Becoming James Bond staat enkel op de 4K-schijf. Een 4K-speler blijft dus noodzakelijk om álles te kunnen zien.
Die 4K-speler komt op enig moment wel, zoals de videorecorder ooit werd vervangen door een dvd-speler. Om die nu even snel aan te schaffen voor de extra’s, terwijl ik de kwaliteit van blu-ray nog steeds fantastisch vind, gaat me te ver.
Pluspunt is het Dolby Atmos-geluid. Niet dat ik dat een-twee-drie kan onderscheiden, maar de nieuwste Bond-film verdient nu eenmaal het beste geluid. Ook hier geldt dat ik nog steeds erg tevreden ben met vijf geluidsboxen; twee vóór, twee achter, één in het midden en een subwoofer.
De hoofdstukindeling van de schijf is met 20 aan de krappe kant; de film is 163 minuten lang. De titelsequentie zit tussen hoofdstuk 4 en 5, wat ik bijzonder onhandig vind. Wil je alleen even de prachtige titels van Daniel Kleinmans zien en Billie Eilish horen, dan zul je dus vanaf hoofdstuk 4 door moeten spoelen, of terug vanaf 5.
De gunbarrel op de voor Nederland en België uitgegeven schijf is de versie die we in de bioscoop hebben gezien, waarin het Universal-logo omvormt tot het zoeklicht uit de gunbarrel. Iets wat naar mijn idee iets afdoet aan de kracht en het gevoel van de sequentie.
Het menu van de disc is statisch: Daniel Craig in zijn tuxedo in de bekende houding van de laatste posters met een James Bond Theme van Hans Zimmer als achtergrondmuziek.
Een code voor Apple-tv is bij ons niet bijgesloten en een audiocommentaar is afwezig.
Het belangrijkste is dat ik de Bond-collectie na zes jaar eindelijk weer compleet heb. Dat is een groot goed. De thuisbeleving is toch de manier om James Bond op elk gewenst moment te kunnen zien. No Time to Die zal moeten bewijzen of het een blijvertje is en zich in de ranking naar boven of naar beneden bijstelt. We zullen zien. En genieten, laat daar geen misverstand over bestaan.
Op 70-jarige leeftijd is op 1 februari muziekeditor Dina Eaton overleden, meldt THR gistervanavond. Eaton werkte van 1997 tot aan 2008 mee aan vijf opeenvolgende James Bond-films.
Dina Eaton was buiten de Bond-films verbonden aan zo’n vijftig filmtitels, vier daarvan met de vorig jaar overleden Bond-regisseur Michael Apted. Daarnaast werkte zij samen met regisseurs als Jim Henson, Michael Cimino, Bernardo Bertolucci en John Schlesinger, alsmede in nauwe samenwerking met filmcomponisten Maurice Jarre, Michael Kamen, Trevor Jones en voor onder meer de Bond-films met David Arnold.
Dina Eaton overleefde twee maal kanker. Ze overleed uiteindelijk aan complicaties na een operatie. Ze laat een moeder van 99 jaar achter.
No Time to Die heeft vandaag drie nominaties voor een Academy Award ontvangen. De laatste Bond-film is geselecteerd in de categorieën: beste visuele effecten, beste song en beste geluid. De voorlaatste James Bond-films Skyfall (2012) en Spectre (2015) gingen er beide vandoor met de Oscar voor beste song.
In totaal hebben de Bond-films in zestig jaar tijd vijf Oscars gewonnen. Eerder vielen Goldfinger (1964) en Thunderball (1965) voor respectievelijk geluids- en speciale effecten in de prijzen. Daarna duurde het bijna veertig jaar voordat Skyfall het Oscar-aantal mocht verdubbelen met beeldjes voor beste song en beste geluidsmontage. Met de Oscar van Spectre opgeteld komt dat neer op een totaal van vijf Academy Awards voor de James Bond-films.
De film Power of the Dog van Jane Campion leidt dit jaar met twaalf nominaties. Dune van Dennis Villeneuve heeft er tien binnengesleept, waaronder die voor beste muziek van No Time to Die-componist Hans Zimmer.
Judi Dench
Bond-boef Javier Bardem uit Skyfall is genomineerd in de categorie beste acteur voor zijn hoofdrol in Being the Ricardos. Eerder won hij de prestigieuze prijs al voor beste mannelijke bijrol in No Country for Old Men (2007). Bardems echtgenote Penélope Cruz is dit jaar eveneens genomineerd voor beste actrice. Judi Dench, die in zeven Bond-films M gestalte gaf, heeft een nominatie in de wacht gesleept voor beste bijrolactrice in Belfast. In diezelfde categorie won zij al eerder een Oscar voor Shakespeare in Love (1998).
De uitreiking van de Academy Awards vindt dit jaar plaats op 27 maart.
Ondanks dat hij officieel nog van niets weet, verwacht Ben Whishaw niet terug te keren in de volgende James Bond-film. Dat zegt de Q-acteur tegen de BBC. Whishaw vermoedt dat de filmreeks weer met een schone lij gaat beginnen.
Nu Daniel Craig zijn James Bond-personage definitief achter zich heeft gelaten, vindt Whishaw het logisch als de Bond-producenten er voor kiezen ook hem niet meer terug te vragen als Q. Volgens de BBC heeft niemand van de vaste cast nog gehoord of hij of zij mag terugkomen.
Over Bond 26 is vooralsnog niets bekend. De zoektocht naar een nieuwe James Bond is volgens producent Barbara Broccoli nog niet begonnen. Dat houdt met redelijk grote zekerheid in dat er verhaaltechnisch nog nul komma nul op papier staat. Het heeft dan ook geen enkele zin de vaste bijrolacteurs op de hoogte te stellen van de plannen, want die plannen zijn er gewoonweg nog niet. Voor hetzelfde geld gaat Bond 26 er nooit komen, ondanks de belofte aan het eind van No Time to Die dat James Bond terug zal keren.
Ben Whishaw deed zijn intrede als de kwartiermeester van MI6 in Skyfall (2012). Een rol die hij vervolgens ook in Spectre (2015) en No Time to Die (2021) gestalte gaf. Terugkerende acteurs Ralph Fiennes als de nieuwe M en Naomie Harris als Miss Moneypenny volgden hetzelfde pad als Whishaw.
Skyfall (2012)
In vroeger tijden waren M, Q en Moneypenny in de gedaanten van respectievelijk Bernard Lee, Desmond Llewelyn en Lois Maxwell vaste prik bij iedere Bond-film. Dat was tevens een tijd dat de Bond-films aan de lopende band werden geproduceerd.
Met de komst van Daniel Craig in Casino Royale (2006) werden voor het eerst de rollen van Q en Moneypenny niet gebruikt. Ook het vervolg Quantum of Solace (2008) liet deze personages onvermeld. Pas in Skyfall werd het tweetal, na een afwezigheid van tien jaar, geherintroduceerd.
In de laatste film No Time to Die wordt subtiel verwezen naar Q’s homoseksualiteit. Een verwijzing die volgens de eveneens homoseksuele Ben Whishaw verder uitgebouwd had mogen worden.
Het is vandaag de honderdste geboortedag van Patrick Macnee. De Britse acteur speelde in 1985 tegenover Roger Moore in A View to a Kill. Macnee werd bij het grote publiek bekend als John Steed uit de tv-serie The Avengers. Daarnaast sprak hij in de jaren 90 bijna alle Inside-documentaires over de James Bond-films in, die zijn te vinden op de dvd’s en blu-ray’s. Patrick Macnee overleed zeven jaar geleden op 93-jarige leeftijd.
Van Twan Arts, de auteur van James Bond voor Dummies (2015), is een nieuw naslagwerk verschenen: De wereld van James Bond. In het boek komen alle facetten van geheim agent 007 aan bod: van de eerste boeken tot de laatste films.
„James Bond voor Dummies is inmiddels alweer ruim zes jaar oud. In de tussentijd is er veel gebeurd. Dat klinkt misschien gek omdat er sindsdien maar één nieuwe Bond-film is uitgekomen. Toch hebben we in de franchise wel op andere terreinen mooie nieuwe dingen gezien”, verklaart Twan Arts, de auteur van De wereld van James Bond. „Met name op het vlak van graphic novels. Daarnaast kent de aanloop naar de steeds maar weer uitgestelde release van No Time To Die genoeg pikante ontwikkelingen om over te schrijven.”
De Wereld van James Bond is een geactualiseerde en uitgebreide uitgave van James Bond voor Dummies. Een naslagwerk dat ook qua vormgeving een totale make-over heeft gekregen.
James Bond voor Dummies dateert uit 2015, toen Spectre uitkwam. Het boek heeft het volgens de auteur niet onaardig gedaan in de verkoop. „Rijk word je er niet van, alles behalve, maar toch zijn destijds zo’n 1300 exemplaren verkocht. Dat is voor een niche als Bond niet slecht.”
„Het schrijven van James Bond voor Dummies heeft me in contact gebracht met veel interessante en sympathieke mensen”, gaat Arts verder. „Dat is voor mij persoonlijk de grootste winst geweest. Vanuit die contacten zijn weer mooie dingen ontstaan. Zo heb ik drie jaar lang maandelijks een column geschreven voor James Bond Nederland en ben ik met drie mede Bond-fanaten in 2018 de Engelstalige podcast The 00 Files gestart. Dat is bewust Engelstalig omdat we daarmee logischerwijs een veel groter bereik hebben. We bespreken de films en alle kenmerkende elementen van de succesvolle Bond-formule. Een genot om te doen.”
Om de content van James Bond voor Dummies over te nemen, heeft Arts eerst contact opgenomen met de uitgever van de Dummie-boeken. „De rechten van de content liggen bij mij als auteur. Ik was vrij om deze content te actualiseren en opnieuw uit te brengen, mits ik in de content en stijl niet de Dummies-stijl terug liet komen, ‘ontdummiën’ noemden ze dat.”
Zo heeft hij het voor het nieuwe coverontwerp dichtbij huis gehouden. De omslag van het boek is namelijk van de hand van Arts’ vriendin Anne Femke Vlagsma. „Ze heeft in het verleden als creatieve zzp-er vaker dit soort klussen gedaan. Ik ben erg blij met het resultaat.”
Het idee om een geactualiseerd naslagwerk te maken, kwam in de aanloop naar de oorspronkelijke releasedatum van No Time to Die in april 2020. „Vervolgens heb ik de release telkens uitgesteld wanneer No Time to Die weer eens werd uitgesteld. Ik wilde De wereld van James Bond zo actueel mogelijk houden en No Time to Die opnemen in het boek. Anders krijg je een boek dat na twee maanden alweer gedateerd
is. Daarvoor moest ik wel eerst de film zien. In oktober 2021 was het eindelijk zover. Daarna heb ik nog wat aanvullingen gedaan en De wereld van James Bond uitgebracht.”
Twan Arts (1982) is van jongs af aan gefascineerd door de magische wereld van de cinema. Een passie die ontstond toen hij als tienjarig jongetje kennis maakte met geheim agent 007. Arts beleeft het meeste plezier aan het delen van zijn filmliefde met anderen. Hij schrijft, maakt podcasts en geeft regelmatig masterclasses. Daarnaast werkt hij als docent Film op de Nederlandse Academie voor Beeldcreatie.
De wereld van James Bond kost € 19,50 en is hier te koop.
De nieuwste James Bond-film No Time to Die is vanaf vandaag on demand te koop bij Apple TV+ en Pathé Thuis. De film kost in beide gevallen € 16,99 in HD-kwaliteit. Bij Pathé kost de film in SD € 14,99. Bij Apple TV+, waar de films zelfs in 4K is te zien, krijg je de documentaire Being James Bond erbij, maar die is inmiddels ook gratis online te zien.
Vanaf 18 februari is No Time to Die tevens te huur via de streamingdiensten. KPN voegt zich vanaf dat moment bij het rijtje, aangezien KPN een huurovereenkomst heeft met Pathé.
Twee dagen eerder op 16 februari is de film ook te koop op dvd, blu-ray en 4K ultra HD blu-ray.
Bij James Bond Nederland legt Jorrit van der Valk uit of het verstandig is om de film nu al te kopen of nog even te wachten.
Beste Britse film (Cary Joji Fukunaga, Barbara Broccoli, Michael G. Wilson, Neal Purvis, Robert Wade, Phoebe Waller-Bridge)
Cinematografie (Linus Sandgren)
Montage (Tom Cross en Elliot Graham)
Special visual effects
Geluid
Rising Star (Lashana Lynch)
Componist Hans Zimmer is ook genomineerd, maar voor Dune.
No Time to Die is de derde Bond-film die een nominatie krijgt voor beste Britse film. Eerder waren Casino Royale (2006) en Skyfall (2012) genomineerd. Skyfall wist de prijs ook daadwerkelijk in de wacht te slepen.
De BAFTA’s worden op 13 maart uitgereikt vanuit de Royal Albert Hall.
Cinematograaf Roger Deakins is gisteren geridderd. Deakins was de director of photography van Skyfall (2012), een film waarvoor hij voor de tiende keer werd genomineerd voor een Oscar. Hij wist de prestigieuze prijs uiteindelijk te verzilveren voor Blade Runner 2049 (2017) en 1917 (2019), deze laatste film is net als Skyfall van regisseur Sam Mendes.
Sir Roger Deakins, CBE
Skyfall wordt gezien als één van de mooist geschoten Bond-films. Momenteel is Roger Deakins bezig met de voorbereidingen op Empire of Light, opnieuw een film onder regie van Sam Mendes. Het is inclusief Jarhead (2005) en Revolutionary Road (2008) de vijfde keer dat Deakins en Mendes samenwerken.
Roger Deakins is de eerste James Bond-cinematograaf die het tot ridder weet te schoppen. Voorgangers Freddie Young (You Only Live Twice, 1967) en Oswald Morris (The Man with the Golden Gun, 1974) werden geëerd met een OBE.
De meeste James Bond-films zijn typische terugkijkfilms. Althans voor mij en waarschijnlijk ook voor jou. Van veel van de films weten we nog precies wanneer of in welke periode we hem voor het eerst zagen en welke indruk de film achterliet. En zo heeft iedere Bond-film zijn eigen persoonlijke achtergrondverhaal.
Al die opvolgende terugkijkmomenten zijn veelal verworden tot een inwisselbare brei. Maar terugkijken zijn we blijven doen, en vaker dan ooit. Van tv via video naar dvd en on demand. Want wat is het ons in de loop der jaren een potje makkelijk gemaakt.
Vanaf deze maand kunnen we No Time to Die aan het terugkijkassortiment toevoegen. De film is vanaf 16 februari te koop als fysieke schijf, op 4 februari binnen te halen via Pathé Thuis en vanaf 18 februari te huur bij KPN. Het is na zes jaar sinds de thuisrelease van Spectre op 2 maart 2016 fijn om de collectie weer compleet te hebben, zodat we de laatste Bond-film van achter naar voren en achterstevoren kunnen beoordelen wanneer ons dat uitkomt.
Ik denk alleen niet dat No Time to Die een film is die ik heel vaak terug ga kijken. Niet op korte termijn tenminste, zo is mijn gevoel op dit moment. Ik heb de film drie keer in zijn geheel gezien. Als ik hem op 16 februari in handen heb, zet ik hem natuurlijk wel gelijk even op om de pre-titles en de begintitels op een meter afstand in blu-raykwaliteit met open mond te aanschouwen. De hele film bekijken zie ik alleen niet zitten, zeg ik nu.
Met het kijken naar James Bond werkt het over het algemeen zo: waar gaat mijn smaak op dat moment naar uit? Dikwijls val ik in herhaling met een klassieker uit de jaren 60 en 70. Puur voor de sfeer. Voor bijna ieder oudje heb ik wel een zwak, met een lichte voorkeur voor The Man with the Golden Gun (1974) en Moonraker (1979). Dat zijn beslist guilty pleasures. Diamonds Are Forever (1971) kan ik ook goed hebben. Blijkbaar bevalt mij de ongecompliceerde nonsens van bovenstaande titels. Ik hoef de films niet echt meer te zien, als ze op de achtergrond maar aanwezig zijn. De muziek van John Barry is daarbij van wezenlijk belang voor de vreugde.
De films die verhaaltechnisch steviger van kwaliteit zijn, zoals From Russia with Love (1963), For Your Eyes Only (1981) en Casino Royale (2006), bekijk ik sporadischer, maar daar wil ik dan ook echt voor gaan zitten. Met het overlijden van Jack Hedley in december heb ik For Your Eyes Only weer eens van kop tot staart bekeken. Wat blijft dat een geweldige film vol spectaculaire actiescènes en een zenuwslopende climax.
Tot mijn eigen stomme verbazing bevalt Casino Royale na al die jaren steeds minder. Inmiddels mag deze ruim vijftien jaar oude aflevering ook tot de klassiekers worden gerekend. En waar ik op 13 november 2006 volledig uit mijn bioscoopstoel werd geblazen, vind ik de film inmiddels – niet lachen – enigszins gedateerd. Het overgrote deel van David Arnolds muziekscore staat mij tegen en dat is, vermoed ik, de reden dat ik deze toch echt wel goede Bond-film minder vaak terugkijk.
Quantum of Solace (2008) doet het wat David Arnold betreft stukken beter en Skyfall (2012) en Spectre (2015) hebben een fabuleuze score van Thomas Newman, wat de zin om die drie terug te kijken (al dan niet gedeeltelijk) sterker maakt.
Enig nadeel van dat instant terugkijken, is dat de exclusiviteit er op die manier vanaf gaat. Kreeg ik vroeger bij het zien van zo nu en dan een Bond-film op tv écht een James Bond-gevoel als de witte dots in beeld verschenen; een kinderlijke opwinding die ik graag opnieuw zou beleven. In de hoop dat ouderwetse Bond-gevoel terug te krijgen, heb ik ooit een poging gedaan even geen Bond-films te kijken — het is me niet gelukt.
Hoe No Time to Die straks binnen de terugkijkserie gedijt, zal de toekomst uitwijzen. Voor nu zeg ik: hebben en de serie compleet maken. Dat kijken gaat in de loop der jaren echt wel gebeuren.
Meer over James Bond en No Time to Die: de hele maand februari op Plus TV van KPN (kanaal 41).
Alle fotorechten voorbehouden aan Danjaq LLC. / Eon Productions, United Artists Co., MGM Studios, Columbia Pictures, 20th Century Fox Home Entertainment, Sony Pictures Inc., Universal Pictures
